Mehriban düşmənlərimiz.

Yemək üçün yaşayanlar var, bir də yaşamaq üçün yeyənlər. Hansı doğrudu, bilmirəm, amma birincini həyat kredosu edənlər də az deyil.

Bir dahi deyirdi ki, sevmədiyin, dadı- duzu olmayan bir şeyləri yeyirsən, olur sağlam həyat tərzi. Qidalanmamızda demək olar bütün ləzzətli təamlar sağlamlığımız üçün təhlükəlidir. Taleyin ironiyası. Amma yenə yeyirik. Necə ki qadağan olunmuş meyvələr şirin olur. Lap elə siqaret olsun. Üstünə o boyda "sizin sağlamlığınız üçün təhlükəlidir" sözləri yazılıb. Amma onu oxuyuruqmu? Əməl edirikmi? Ya da bir bütün duzlu, istiotlu, qızardılmış yeməklər pəhriz buyurulmuş böyrək xəstəsi. Heç nə tapmayanda ev camaatından xəlvətcə yeyir. Kəndimizdə iflic keçirmiş bir qadın var idi. Ona yağlı yeməklər kəskin qadağan edilmişdi. Bir dəfə - " mənə yaxşı yağlanmış göyərti qutabı bişirin, ölsəm də qoy onu yeyim, ölüm" - deyir. Yeyir və onunla da dünyasını dəyişdi.

Onlar bizi görünüşü, dadı ilə cəlb edir. Çox vaxt düşünürük ki, bir - iki dəfədən heç nə olmaz. Amma bir də görürsən ki, elə bir dəfədən də faciə olur, ölüm olur.

Öz əlimizlə hazırladığımız , özümüz də nuş elədiyimiz, gələn gedəni də qonaq etdiyimiz " mehriban düşmənlərimiz"