Żal, gniew, rozpacz, złość, lęk…
(…)człowiek nie potrzebuje urody, bogactwa, pasji, pracy, powodzenia żeby żyć. Moim zdaniem każdy człowiek jest inny, jest indywidualnością i potrzebuje innych bodźców aby być szczęśliwym.Dla każdego człowieka szczęście jest czymś innym,dlatego szczęście jest pojęciem względnym i gdyby każdy wiedział co go uszczęśliwi, co musi zrobić aby być szczęśliwym człowiekiem, to nie byłoby ludzi nieszczęśliwych.Dla jednego szczęście to nowy samochód,dom,góry,morze...,a dla mnie zdrowie.Szczęście chorych ludzi jest rzadkim uczuciem.Człowiek,który choruje przewlekle ma obniżone samopoczucie,a co za tym idzie ,wiele negatywnych emocji.Jedną z chorób przewlekłych jest niewydolność nerek. Uzależnienie od dializ trzy razy w tygodniu deorganizuje plany,a poczucie niezależności wzmacnia zależność od innych.Widoczność przejawów „na zewnątrz”chorób pacjenta,powoduje unikanie kontaktów z innymi ludźmi,a także wycofywanie się z życia.Będąc kilkanaście lat na sterydoterapi i immunopresji,nie da się ukryć defektów jak towarzyszą w tego typu leczeniu.Utrzymująca się latami choroba,powoduje negatywne skutki w każdej dziedzinie życia.W miarę upływu czasu,dni,miesięcy ,lat,zdesperowany chory człowiek nie widzi dla siebie samego lepszego życia,lepszego samopoczucia,dni bez bólu,a odważniej mówiąc ,często także cierpienia.Złość,gniew,rozpacz,lęk,to główni towarzysze codzienności.
