spontane begroeting haar moeder bittere glimlach op haar richten

Toen de zon over de oostelijke horizon voelde kruipen, zag Raodah zich naar de slaapkamer van haar zoon haasten. 'S Ochtends groette de kokokan uit alle uithoeken van het dorp om de impact van de jonge weduwe steeds ongemakkelijker te laten lijken.

Waarom niet, de richting met de klok mee wees bijna recht naar nummer zes, maar het kind alleen werd niet wakker uit de slaap. Niet alleen nerveus, maar het Raodah-gezicht is ook zo geïrriteerd nadat het gedrag van zijn kind niet meer zo normaal is.

'Udin is snel wakker, al een dag,' zei Raodah na recht in het bed van zijn zoon. Ofwel nog in de wereld van zijn droom, het woord werd genegeerd Udin.

"Udin laten we wakker worden, zelfs als je te laat bent op school," Raodah's woorden schokten het lichaam van zijn zoon. Maar wat een wereld van dromen, Udin's impact wordt niet wakker.

De sneeuw van Udin klonk nog steeds zo duidelijk in de oren van Raodah, waardoor hij steeds meer geïrriteerd raakte. Het kussen aan de rechterkant van het lichaam van zijn zoon werd later samen in de pukulkannya richting Udin's gezicht genomen.

"Udiiiin, word wakker". Hij hoorde het niet, maar voelde de klap van een wapper in zijn gezicht. Ziet er een beetje raar uit voor de reactie van zijn kind, brengt de impact van Raodah :) glimlach zijn wrok jegens zijn zoon.

"Ach moeder, stoor Udin's droom alleen," zag Udin's spontane begroeting haar moeder bittere glimlach op haar richten.

"Dromen, dromen. Nu heb je een snelle douche en het duurt niet lang voordat je naar school gaat ".

"School, school opnieuw. Udin lui om naar school te gaan bu. Verveeld, 'antwoordde Udin terwijl hij zijn hoofd op het kussen liet vallen. Wat een schok Raodah, hij kon niet geloven dat zijn zoon zo zou praten.