You are viewing a single comment's thread from:
RE: Now We Can Be Together (Dark Fiction)
..με κανεις και αναρωτιεμαι εντονα τι να κρυβει αραγε ο λαβυρινθος του μυαλου σου...οπως και να χει,εισαι η Βασιλισσα των Dark Stories....μολις τωρα διαβασα την ιστορια...
...εκεινο που με εντυπωσιαζει Ruthie ειναι η απυθμενη λεπτομερεια στις περιγραφες σου....ειναι τρομακτικο αυτο... περιγραφεις τοσο απολυτα το ολο σκηνικο που,θα μιλησω για εμενα προσωπικα, ο αναγνωστης ειναι σαν να βλεπει τα γεγονοτα να διαδραματιζονται μπροστα του...ειναι πολυ ζωντανο....
...μπορει να γινομαι ισως κουραστικος που επαναλαμβανομαι αλλα πιστεψε με δε προσπαθω να σε κολακεψω ...αν δε μου αρεσε θα σου το ελεγα ευθεως...για ακομα μια φορα μπραβο!
Ωωω! Ευχαριστώ πολύ, I am humbled, που λέμε και στο χωριό μου :P
Νομίζω είναι η μουσική που το κάνει όλο τόσο επιβλητικό, βοηθάει το μυαλό να "σκηνοθετήσει" την ιστορία καλύτερα. Βέβαια πολλά πράγματα που έχω εγώ στο νου μου δεν τα γράφω ξεκάθαρα,
πχ: wet, metallic taste = το τσιγάρο του είναι γεμάτο αίματα
he leaned and picked something up. It felt slippery in his hand = πιάνει το ματωμένο μαχαίρι με το οποίο σκότωσε την καημένη γυναίκα
Καμιά φορά απορώ αν αυτά τα καταλαβαίνει όποιος διαβάζει ή αν θα πρέπει να το κάνω πιο προφανές. Καμιά ιδέα;
#katidikamou Η δόλια Lilith ακόμα περιμένει το τέλος της... Αχ! Τη λυπάμαι κι αυτήν