Word Poetry Challenge #8 : Tagpuan

"TAGPUAN"

Nakahiga ako sa may dalampasigan.
Ikaw nama'y naka upo na aking pinagmasdan.
Masaya tayo sa simpleng kwentohan.
Tumatawa kahit ito'y puro kalokohan.

Ito ang ginawa nating tagpuan.
Tahimik at walang gaanong tao dumadaan.
Masarap din ang ihip ng hangin sa hapon.
Nakakalibang tingnan ang mga ibon.

Wala pa dating telopono sa panahon noon.
Kaya kapag wala ng gagawin naghihintayan na tayo doon.
Hindi na natin hinahanap ang isa't isa.
Kasi sigurado naman na tayo doon magkikita.

Ngunit nagdesisyon kang pumunta sa Maynila.
Sa mga sabi nila na doon daw ay napakaganda.
Hindi muna binigyan ng halaga.
Tagpuan natin ay parang nilimot muna.

Kaya ako'y nakatambay ditong mag-isa.
Ngumingiti at naglilibang kahit wala ka.
Iniisip nalang ang panahon nating dalawa.
Masayang masaya na akala mo'y hindi tinatablan ng problema.

Isang beses ng pumunta ako sa tagpuan natin.
Nakita kitang napakalayo ang tingin.
Agad akong lumapit para ipagtapat na mahal pa rin kita.
Ngunit lumingon ka at biglang napaluha.

Ang relasyon natin ay impossible ng mangyari pa.
Umuwi ka sa atin dahil buntis kana.
Kaklase mo ang ama ng batang iyong dinadala.
At ayaw mong tanggapin kita dahil ako sayo'y naawa.

Noong wala ng tao umiyak nalang ako.
Ang nararamdam ko ay itinapon mo.
Tagpuan natin ay wala ng importansya sayo.
Umpisa na rin siguro na ang dalampasigan ay lisanin ko.