Photo source.
Tulad ng pagkakaalam mo,Ako’y saranggolang malayang pinapalaspasang aking buong katawan habang tanaw ko ang buong mundoMaari kong halikan ang ulap kong gugustohin ko.Kung tutuusin, kahit ang buwan at bituin ay abot kamay ko.
Nakakalungkot na ako may nasa itaasKung saan ang marami ay ayaw ipalampasPero bakit ibig kong mag iba ng landas? Ang makasama ka sa baba man o taasAy mas gugustuhin ko kahit ano mang oras.
Oo, ako’y isang saranggolaHinahayaan mong mas mapalayoSapagkat iniisip mo’y ako’y mas liligaya. Ngunit ano ba ang ligaya kung ikaw sa akin ay wala na?Ikaw ang ibig kong makasama.Bakit baa yaw mon a tayo ay mag isa?
Handa akong sayo ay maghintayKahit na itong manipis na sinulid lang ang sa atin ay nag-uugnay.Sayo, ang kalooban ko ay napupukawKahit na ako sayo ay naiisip lang tuwing tag-araw.