Patlamış Mısır, Bira ve Alternatif Akım

O günlerde Nicola Tesla’nın sefalet ve açlık içinde yaşadığı Belgrad sokaklarındaydım. İşi gücü bırakıp 1 haftalık resmi tatil vermiştim kendime. Knez Mihailova caddesinde yürüyoruz bir arkadaşla. Hava kararmaya doğru emin adımlarla giderken biz; gün içinde Tesla Müzesini gezmiş, alternatif akım deneylerine şahit olmuş, müzedeki anı defterine memleketimizin güzide insanlarının yazdığı bir birinden trol yazıları gülerek okumuş olmanın verdiği tatlı bir yorgunlukla kendimizi Knez Mihailova’ya atmıştık. Bir banka oturup konuşmaya başladık. Gece için plan yapıyor, ertesi gün için rotayı filan belirliyoruz. Tam o sıra her halinden evsiz olduğu belli olan bir amca gelip oturdu karşımıza. Sigara istedi benden elimdekini görünce. İşte tam o an bir dal sigaraya karşılık güzel bir anı ve naçizane bir tecrübe satın aldım.

Amca aslen Venedikli ama on yıldır Belgrad’da. Kendini bildi bileli ise kafası güzelmiş. Venedik’ten yola çıkmış ve başlamış gezmeye, üstelik beş kuruş parası olmadan. “Sokaklar benim evim, banklar ise yatağım.” diyordu. Prag, Berlin, Paris, Sofya, İstanbul ve en son olarak Belgrad. Her gittiği yerde en az 2-3 yıl yaşıyor. Ne çalışıyor ne para kazanıyor. “Bunca insan var. Her gün 30 kişi 10 ar sırp dinarı (bizdeki 30 kuruşa karşılık geliyor) verse günü çıkarıyorum. Niye çalışayım ki?” diye özetledi yaşam şeklini. Standart olarak 10 dinar istiyor herkesten fazla veren de oluyor tabi. 50 dinara 1 bira, 50 dinara da bir poşet patlamış mısır alıyor. Her öğünü böyleymiş. Fazla para geldiğinde biriktirip başka ülkelere gidiyormuş. Adam çalışmadan evsiz hali ile benden çok ülke görmüştü. Her gittiği yerde uzun süre yaşadığı için oranın dilini de öğrenmişti doğal olarak. Toplamda beş dili baya akıcı konuşuyordu bunlara Türkçe’de dahildi.

Gençliğinden beri ülke ülke gezip dilenerek yaşayan bu evsiz amca ile güneşi batırdık. Oldukça eğlenceli ve bilgili birisiydi. Patlamış mısır yiyip her konudan konuşuyorduk. Etraftaki insanlar “Evsiz bir adamla yiyip, içip bu kadar eğlenecek ne konuşuyor bunlar?” dercesine bize bakıyordu bazen. Hiç biri yanına oturup konuşmamıştı muhtemelen bu adamla. 10 dinarı verip uzaklaşmışlardı. Oysa onun yaşantısı bana ilham verici, anlattıkları ise bilgece geliyordu. Dile kolay 30 küsur yıl gezerek ve dilenerek yaşamış adam. Tek başına. Görüp, öğrenebileceğiniz şeylerin haddi hesabı yok. Üstelik o bu tarz bir hayata mahkum bir şekilde başlamamıştı, bir tercihti onunki. Böyle bir yaşam şekli ile hayatı daha fazla özümseyebileceğini düşünüyordu. Hiç bir derdi tasası yoktu. Uzun zaman önce modern hayatın dayattığı görünmez kuralları yıkıp aşmıştı. Tek bir şey vardı önünde, tüm çeşitliliği ve inanılmazlığı ile keşfedilmeyi bekleyen bir hayat.