Hayal'et

Kaynak

Bir gün başlıyor yine.
Bir gün ki, güzelliğin güneşi söndürüyor.
Baştan söylüyorum gülüm,
Yine hayal kuruyorum.
Senin sesinle uyanıyorum güne.
Gelip odanın perdesini açıyorsun ve

“Hadi uyan artık işe geç kalıyorsun” diyorsun.

Biliyorum hep bunun hayaliyle yaşıyorum.
Ama bir defa olsun hayalimde şükrediyorum.

“Teşekkürler sana.
Sana şükürler olsun Allah’ım.
Beni istediğim bu güzel günlere kavuşturdun” diyorum.

Bismillah diyerek kalkıyorum yataktan.
Ellimi, yüzümü yıkıyorum.
Bakıyorum ki başucumdasın,
Elinde bir havlu.

“Sana yeni havlu çıkardım canım” diyorsun.

Senin canım diyen azını yaratana kurban olsun bu can.

Alıyorum havluyu elinden,
Ardından mutfağa geliyorum.
Kızıyorsun bana, havluyu buraya niye getirdin diye ama
Ben senin bana kızışını bile seviyorum.

Diyorum ki “Bana kız diye yaptım”

Hafiften gülümsüyorsun.
Sonrada acele et hadi, işe geç kalacaksın diye beni uyarıyorsun.

Akşam erken gel oldu mu?
Özletme kendini sözleriyle uğurlanarak çıkıyorum evden.
Bütün gün çalışıyorum aklımda sen.
Gün içinde o kadar çok özlüyorum ki seni.
Sürekli fotoğrafına bakıyorum.
Masamın baş ucunda duran o güzel fotoğrafına.
İhmal etmiyorum seni hiç.
Sürekli arıyorum ve her anımı paylaşıyorum seninle.
“Bırak da biraz özleyim seni” diyorsun.
Ama bırakamıyorum.
Akşam olsa da gül yüzünü görsem diye iple çekiyorum gün sonunu.

Ve dilediğim oluyor sonunda.
Karanlık çökünce şehrin sokaklarına,
Sana koşuyorum özgürce.
Büyük bir sevinçle dönüyorum eve.
Senin o gül kokunu tekrar duyacak olmanın heyecanı var içimde.
Kapıyı çalıyorum elimde bir demet çiçekle
Ve açılıyor kapı
Ağzımdan dökülen sözler,
Kalbimin en derin yerinden, en içten dileklerle.

“Anneler günün kutlu olsun anne”

Bak yine annem açtı kapıyı.
Yine bitti hayalim
Bir sonraki hayalime kadar hoş çakal sevdiğim…