Sanmak

Sanırım benim de koşup gidesim var buralardan. Hızlı ilerleyen bir tavşan gibi. Düşünmeden, soluksuz, sevdanın rengini besbelli ezberlemeden biraz kurtuluş biraz umut vaadiyle. Bazen yok olmak gibidir kaçtığın rüyaları ensende görmek o zaman anlarsın işte kaçışın olmadığını ve mahkumluğa aç bedeninin bu vurgun hissinden kurtulamayacağını. Olumsuzluk kimseye yakışmaz sözde, hiçbir siyah süet elbise gibi hoş durmaz. Kabul, ama gönül ev vermediğine beyin de eh olur beyim demez.

Oturduk bir sahil kıyısına, sen oradan bir çay söyledin bense zirf gibi bir sigara. Kötü alışkanlarımızı birbirimize benzetmemiz değil midir ilişkimiz? bazen öyle yada şöyle yana dursun, hamurunda var benzemek kurduğumuz ilişkilerin. Bir ormanın kıyısında alabildiğin en derin nefesi çek benim için içine, kendine iyilik yapmayacak kadar üşengeçsin bilmem mi en kıyamadığım huyundan,en sarsıntılı duygundan hor gördüğün nefsinden ruhundan bunlar hep başka ayrıntılar.Seni sen yaptığından katha şüphe duymadığım aydınlanacağım sorular.

Küçük hikayelere benzeriz seninle, mesela sen elimi tutarsın ben vücudumun içinden geçen sentetik elektrik ile heyecanlanırım. Mesela, aynı gökyüzü seninle bizi birleştirmeye gücü yetmez mi? aynı havayı solumamız, aynı üzüntülere dert yanışımız, benzediğimiz kederlerimiz, ortak dert edindiğimiz benzeri çok olan kaderimiz.

Oluruz tabi, pekala. Yeter ki aynı sevinçten yana durmayı bilsin kalplerimiz. İstersek emelimiz de varsa, aynı gökyüzü de bize selam edebilir. Sen o oturduğun parktan bakabildiğin uçsuz bucaksız çayırlardan gelebileceğine emin ol yeter ki. Emin ol ki, aynı amaca hizmet eden ruhlarımız aynı noktalarda buluşabilsin.