Necip Fazıl Kısakürek usta şair okurları yada okumak isteyenler!

Gece bir hendeğe düşercesine,
Birden kucağına düştüm gerçeğin.
Sanki erdim çetin bilmecesine,
Hem geçmiş zamanın, hem geleceğin.Açıl susam açıl! Açıldı kapı;
Atlas sedirinde mâverâ dede.
Yandı sırça saray, ilâhî yapı,
Binbir âvizeyle uçsuz maddede.Atomlarda cümbüş, donanma, şenlik;
Ve çevre çevre nur, çevre çevre nur.
İçiçe mimarî, içiçe benlik;
Bildim seni ey Rab, bilinmez meşhur! Nizam köpürüyor, med vakti deniz;
Nizam köpürüyor, ta çenemde su.
Suda bir gizli yol, pırıltılı iz;
Suda ezel fikri, ebed duygusu.Kaçır beni âhenk, al beni birlik;
Artık barınamam gölge varlıkta.
Ver cüceye, onun olsun şairlik,
Şimdi gözüm, büyük sanatkârlıkta.

Öteler öteler, gayemin malı;
Mesafe ekinim, zaman madenim.
Gökte saman yolu benim olmalı;
Dipsizlik gölünde, inciler benim.Diz çök ey zorlu nefs, önümde diz çök!
Heybem hayat dolu, deste ve yumak.
Sen, bütün dalların birleştiği kök;
Biricik meselem, Sonsuza varmak.

sair olmasini soyle anlatir:
sairligim 12 yasimda basladi.
bahnesi tuhaftir:
annem hastahanedeydi.ziyaretine gitmistim...beyaz yatak ortusunde,siyah kapli,kucuk eski bir defter...bitisikte yatan veremli genc kizin siirleri varmis defterde...haberi veren annem,bir an gozlerimin icini tarayip:
-senin dedi;sair olmani ne kadar isterdim.
annemin dilegi bana,icimde besleyip de oniki yasima kadar farkinda olmadigim bir sey gibi gorundu.varlik hikmetimin ta kendisi...gozlerim,hastahane odasinin penceresinde,savrulan kar ve uluyan ruzgara karsi,icimden kararimi verdim:
-sair olacagim !
ve oldum.

diye anlatir buyuk usta...