Adətlərimizdən.

Yer üzündə yaşayan növbənöv xalqların və millətlərin arasında bəlkə də ən şöhrətpərəsti və təmtəraq həvəsində olan millət bizik. Necə deyərlər, " aclıq olsun, kef olsun" məsəli məhz bizim millətin boynuna biçilib. Bir insanın həyatında iki hadisə olur ki, biri ən xoş , ikincisi ən bədbəxt hadisədir. Toy və yas. Sonra irili - xırdalı hadisələr də var: ad günü, sünnət toyu, universitetə qəbul olma ( əgər olubsa) , əsgərliyə getmə ( əgər pul verib saxlatmayıblarsa), əsgərlikdən qayıtma (əgər getmişdisə) ev görmə , uşaq görmə və s və ilaxır.

Bunlar xoş. İndi gəlin bu əlamətdar hadisələr necə qeyd olunur. Bir sözlə ifadə etməyə çalışsam deməliyəm ki, qabqacaq və yemək məclisləri. Masaların üstündə zərli zibalı qabları elə səliqəli düzüblər ki. Hətta bir adam üçün 5-6 qab qoyublar. Düşünəndə ki, sən bu evdən çıxıb gedəndə ev yiyəsi 5 adam qonağın 50 qabını yuyarkən nə qədər əziyyət çəkir, adam heç o qab qacağa əl vurmaq istəmir. Keçək yeməklərə. İndi qonaq qabağına bir növ yeməklə çıxmaq bizdə namus məsələsindən betərdi. İstəyir kasıb ol, istəyir varlı, qonaq qarşısına ən azı 4-5 cür yemək qoymalısan. Hələ içkilər, hələ salatlar, şirniyyatlar.

İnsanımız o qədər süfrə həvəskarıdır ki, hətta ölüsü öləndə də beyni bu itkinin faciəsi ilə yanaşı "gələn gedənə nələri ikram edəcəm " - deyə düşünür. Adam ölməyə peşmandı, canı ağzından çıxmamış öküz orda kəsilir, teşt- teşt halvalar çalınır, dolmalar bükülür. Hünərin var, başsağlığı verməyə getmisənsə ordan yemək yeməmiş qayıdasan. Ərəbzəngi kimi önünü kəsən yas yiyələrinin əlindən çıxa bilirsən çıx. Bizim toylarımızda və yaslarımızda ən qabağa düşən banklar olur. Əksəriyyət maddi imkanı olmadığına görə kredit götürməli olur.

Bir yaxın qohum Amerikada yaşayır. Amerikadakı dostu Azərbaycana gəlibmiş. Deyir, adam Bakıdakı şadlıq saraylarını görüb ağzı açıla qalıb. Əvvəlcə onları dövlət tədbirləri keçirilən rəsmi dövlət binaları hesab edibmiş. Sonra bunların şadlıq evləri olduğunu duyunca gözü kəlləsinə çıxıb. "Bu nədi- deyib, - siz evlənəndə niyə az qala şəhərin yarısını yedirib içirirsiniz ki?" Çünki onlarda bizim keçmişdəki 5 manat pul, bir kəllə qənd, bir keşiş sistemi ilə evlənirlər.

Uzun sözün qısası, bizi biz eləyən yeməkdi, içməkdi. Yeyin, için , kef eləyin. Dünya bir gündür, o da bu gündür.