Anadolu'nun Kayıp Şarkıları

Fotoğraf kaynak: http://filmpot.com/blog/anadolunun-kayip-sarkilari-herkes-izlemeli/

Adına bakınca Youtube’da bir kanal ismi gibi dursa da aslında o Türkiye’de yapılmış en kaliteli halk müziği belgeselidir bana göre. Yapım ve yönetmenliğini Nezih ÜNEN’in üstlendiği Anadolu’nun Kayıp Şarkıları sizi bambaşka bir Türkiye’ye götürecek.

2009 Nisan’ında izleyicisiyle buluşan bu kaliteli belgesel film sekiz yılda tamamlanmış. Yani büyük bir emeğin ürünü… Belgesel ekibinin yola çıkışını filmin başında görebiliyoruz. Filmin amacı Anadolu’da unutulmaya yüz tutmuş, kaybolmuş veya hiç duyulmamış müzik, dans ve ritüelleri gün yüzüne çıkarmak. Film ekibi işini ciddiye alıp olaya o kadar naif yaklaşmış ki, hemen girişte izleyicinin gönlünü almayı da ihmal etmemişler. “Kelebeğin kanatlarına dokunduk, kusurlarımız affola…” demişler.

Sıkı tutunun, Anadolu’da otantik bir tura çıkıyoruz. : )

Dere, tepe, düz, yağmur, çamur demeden yola koyulan belgesel ekibi ne denli büyük ve çetin bir işe koyulduklarının gayet bilincinde görünüyor. Anadolu’yu –hele ki böyle keyifli bir şekilde- gezme fırsatını kim teper ki? Gittikleri her şehirde, kasabada, köyde karşılaştıkları konukseverliği Anadolu insanının samimiyetinde görüyoruz. Karadeniz’de tepilen horon, çoğu insanın fıkra sandığı ama aslında gerçek olan komik hikâyeler, Muş’ta yakılan ağıt, Alevî dedesinden dinlediğimiz semah, Ege’de zeybek, âşık ve maşuk, Burdur’da kabak kemane ve sipsiyle kulağımıza kazınan Gurbet havası, en sevdiğim bölüm olan Kars’taki Âşık atışması ve sayamadığım nicesi… Tüm bunların yanında Anadolu’da yüzyıllardır yaşan farklı etnik unsurlara ait müzik ve ritüllere de yer verilmesi bu belgeseli daha da özel kılıyor. İlerleyen bölümlerde Süryanice, Ermenice, Kürtçe, Arapça, Rumca, Grekçe dinleyeceğimiz müziklerle Anadolu’nun ne denli büyük olduğunu ve onlarca medeniyete beşiklik ettiğini göreceğiz. Sema ayini ve Mevlana’nın sözlerinin Farsça okunması gibi… Anadolu’nun her köşesinden yolluk almış, insanların ağzına bir parmak bal çalmışlar.

Filmde en çok dikkatimi çeken şey, otantik ortamda sazlı veya sözlü yapılan icraların stüdyo ortamında müzikal altyapıyla güçlendirilmesi oldu. Düşünsenize, bir adamın kuru bağlamasıyla kapısının önünde çalıp söylediği bir barak biraz işlemden geçip etkisi güçlendirilmiş. Yani belgesel ekibi kadar teknik ekip de çalışmış. Gerçekten takdire şayan!

Türkiye’de bu tarz kaliteli, hele ki müzikle ilgili belgesel filmleri yakalamak gerçekten zor. O yüzden izlemenizi hurhanca tavsiye ediyorum efenim. : ) Link aşağıda, iyi seyirler…

Video linki: