Merhabalar
Merhabalar.
Bir kaç günlüğüne Istanbul'a geldim. Yazılarımı her zaman bilgisayarımdan hazırlıyorum. Yanımda olmadığı içinde pek fazla yazılar paylaşamayacağım. Çünku telefondan yazı yazarken çok zorlanıyorum. Şu an bu yazıyı telefonumdan yazıyorum( ve evet telefonum çamaşır makinesinde yıkanmasına rağmen hala çalışmaya devam ediyor) Eve gidene kadar sayfamı elimden geldiğince boş bırakmamaya çalışacağım.
Beni buraya gelirken en çok Atlas'tan ayrılmak üzdü. Istasyona kadar beni takip etti ve ben trene binene kadar orada bekledi. Istasyon hafta sonu olduğu için çok kalabalıktı. Bu kalabalıktan dolayı trene bindiğimi hiç algılayamadı. Camdan baktığımda ise döne döne beni arıyordu. Hayatımda ilk defa bir yolculuk yapacağım için üzüldüm. Onu orada öylece beni ararken bırakmak çok dokundu. Sanırım artık ona iyice bağlandım.😍
Istasyonda yaşı başını almış bir dede ile tatsızlık yaşadım. Ufak bir köpeğe tekme atarken görünce kan beynime sıçradı. Hayvan zararsız öylece kapıda duruyordu sadece. "Ne yaptı sana amca neden vuruyorsun?"Diyorum "senin mi" diyor. Yani benim olsa vurmayacak ama sahipsiz olduğu için kendinde tekme atma hakkına sahip olduğunu düşünüyor. Yaşından utanmaz günah değilmi dedim ama anlayan kim. Nevrim döndü görünce kendimi zor tuttum. Hayvan sadece soğuk diye bekleme yerinin kapısına oturdu o kadar. Insanoğlu ne pislik ya. Şimdi yazarken yine sinirlendim. Neyse, böyleleri toptan yok olur inşallah. Hatta tam hayvana zarar verecekken Allah o an alsın canlarını. Lanet olsun böylesine!
Posted from my blog with SteemPress : http://tugbagungor.steemblogtr.ovh/2019/01/27/merhabalar/
Telefonunun .çalışması sevindirdi, Atlasın geriden bakması üzdü. Amca ise sinirlendirdi.
Bir kişide vicdan yoksa ona insan denmez, hayvan da denmez ne denir bilmiyorum. Allah akıl fikir versin
Posted using Partiko Android