Kafami kurcalayan ve ayarini bozan bazi sorular.

Source:

Selam Arkdaslar,

Inancli bir insanmiyim diye soruyorum bazen kendime: "Inanclisin tabi" diyor icimden tatli bir ses. Sonra o ses yerini baska bir sese birakiyor, biraz gür ve birokadar da kaba ama bana daha cok tanidik gelen o ses bana : "Ha di lan ordan, senin inancla ne alakan var, namaz bile kilmiyorsun" diyor. Bana söz sirasi gelmeden bu iki ses kendi aralarinda bir sesli tartismaya tutusuyor, kim hakliydi kim haksizdi tartismalarini ben de dinleyerek eslik ediyor, bir tatlises'e hak veriyorum bir gürses den taraf oluyorum. (bu arada tatlisesi hic sevmem ama müslüm dinlemeyenlere gayrimüslüm dür diyenlerdenim) Tatlises bana: "Bak kimseye zararin yok, cuma' dan cuma ya camiye de gidiyorsun, kurban kesiyorsun, bilirim zekat veriyorsun, bilmem daha neler yapiyorsun..." diyerek, icdünyama hafiften bir renk katiyor, bu renk bir gökküsagina dönüsüyor ve o gökküsagindan gelen isik gözlerimi kamastiriyor, göremez oluyorum. Göremedigim icin duyma hissime konsantre oluyorum ve karsima yine o gürses cikiyor ve:" Senin yasindakiler yillardan beri 5 vakit namaz kiliyor, haram yemiyor, alkol icmiyor, hatta haci ya bile gidenler var" diye icimden haykiriyor, sanki onu etrafimdaki insanlar duyacakmis gibi. Bana söz hakki geldiginde ise, kendimi bu iki sese karsi da savunmaya calisiyorum. Tatlisese tatli dille sunlari söylüyorum: "Ama baksana benden daha az inananlar var, yada daha az inaniyormus gibi görünenler, burasini tam bilemiycem, peki onlar niye benim gibi senin sesini duymuyorlar"? Ben onlardan daha inancliyim" diyorum ve kendimin iyi biri oldugunu düsündügüm icin(sanirim herkes kendinin iyi oldugunu düsünüyor) kesin cennete giderim diye hesaplar yapiyorum. Sanirim Descartes'in

Düsünüyorum o halde varim.
Descartes Rene

sözünü ben yanlis anlamis ve kendimce:

Düsünüyorum o halde hakliyim.
@thales7

gibi algilamisim. Bunun üzerine biraz düsünmem lazim.

Biryerlerde okumustum, bir seyin yada birinin iyi yada kötü olup olmadigini, neyle kiyasladigina bagliymis. Mesela bir gölde bir gemi sizin gözünüze büyük gelebilir, ama ayni gemiyi okyanusun ortasinda tek basina gördügünüzde size anlamsiz olacak kadar kücük gelebilir. Bazen etrafimda konusmalardan duyuyorum, bir insanin cok genc yasta öldügünü. Sordugumda kac yasinda öldügünü, salliyorum 50 yasinda ölmüs diyorlar. Genc yasta ölmüs diyenlerin hepsi de o yaslarda oluyor. Ama 18 yasinda birinin 50 yasinda ölen bir insana cok da genc ölmüs dedigini duymadim daha hic. Yani birseyin güzel yada cirkin, büyük yada kücük, iyi yada kötü olup olmadigini, neyle ve kimle karsilastirdigimizda ancak anlayabiliyoruz. Sanirim problemlerimiz de orada basliyor, kendimizi baskalariyla kiyaslamakta. Benden daha güzel, benden daha büyük, benden daha zengin, benden daha akilli, benden cok Steempower'i ve Reputationu var diyerek kendimizin olmayan eksiklerini görmeye basliyoruz. Ben son zamanlarda icimdeki Gürses'i fazla duyar olmaya basladim ve yine ayni hatayi yapmaya devam ettim, kendimi baskalariyla kiyaslamak. Icimdeki Gürses'i susturmak icin ona ben bir soru sordum.

Allah bizi neden yaratti?

Bu soruyu baskalarina da sormustum ve su tür cevaplar aldim:

• Ona kulluk edelim diye (Bizim kullugumuza yada dualarimiza ihtiyaci olmadigini düsünüyorum(demekki hakliyim))
• Hayat bize bir imtihan/test

"Hayat bize bir imtihan" bak bunu cok sevdim ve hemen ele alayim.

Allah herseyi bilir, hic yanilmaz ve hicbirseye ihtiyac duymaz. Zaman ve Mekan kavramlari onun icin gecerli deyildir. Ozaman bizi yaratan Allah herseyi biliyor ve hicbir zaman yanilmiyor. Bu bilgilerden yola cikarsak ozaman bizi yaratan benim yarin, iki gün sonra, bir ay sonra ne yapacagimi biliyor. Nekadar yasayacagimi ve nezaman ölecegimi de biliyor. Tabi herseyi bildigi icin benim Cennete mi yada Cehennememi gidecegimi de biliyor. Tamam, bana herzaman bir secenek sunuyor, ya A yi secersin ya B yi ya da C yi, o bana kalmis deniliyor. Ama bizi yaratan neyapacagimizi zaten bildigi icin benim birseyi secmis olmam sacma geliyor bana. Su anda Allah benim Cennete mi yoksa Cehenneme mi gidecegimi de biliyor tabiki, e bilgisinde bir hata olmadigi icin ve herseyi en dogru bildigi icin benim Imtihanin sonucu coktan belli. Yani ben kendimi yirtsam da cennete gideceksem cennete gidicem yada cehenneme gideceksem cehenneme gidicem. Mesela Allah biliyorsa benim cennete gidecegimi, ozaman ben dünyada istedigimi yapsam da zaten cennete gidecegim belli oldugu icin kesinlikle cennete gidicem. Yada diyelimki Allah biliyor(herseyi bildigi icin) benim cehenneme gidecegimi, ozaman ben dünyada nekadar inancli olsam da cehenneme gidicem. Cünkü Allah benim cehenneme gidecegimi biliyorsa, ben bunu dünyada Ibadet yaparak deyistirebilirsem, ozaman hasa Allah yanilmis olur. Iste benim Gürses'e sordugum soru bu ve sizlere de soruyorum:

Sonu belli olan bir imtihana(diyelimki kaybedecegimiz) girmek nekadar mantikli olabilirki?
Izlediginiz filmin sonunu baskasi biliyor ama biz bilmiyorsak, bu filmin sonunun biz izledigimiz icin degisecegi anlamina gelmez deyilmi?

Yoksa Immanuel Kant'in dedigi gibi:

Ne var ki her yandan "düşünmeyin! aklınızı kullanmayın!" diye bağırıldığını işitiyorum. Subay, "Düşünme, eğitimini yap!", maliyeci "düşünme, vergini öde!", din adamı "düşünme, inan!" diyorlar.
Immanuel Kant

Düsünmeden mi inanmamiz gerekiyor? Peki ozaman Kur'an'i - Kerim de neden söyle bir Ayete rastliyoruz:

Gercekten biz, akil erdirirsiniz diye, onu Arapca bir Kur'an olarak indirdik
(Yusuf Suresi, 2.ayet)

ya da

Geceyi,gündüzü,günesi ve ayi sizin emrinize verdi; yildizlar da O'nun emriyle emre hazir kilinmistir. Süphesiz bunda aklini kullanabilen bir topluluk icin ayetler vardir.

"Akil erdirirsiniz", "aklini kullanabilen" .....

iste o bahsettigi "aklin" uydurdugu sorular bunlar.
Gürses'e sordum ama siz de cevaplayabilirsin. Hani "Kizim sana söylüyorum, gelinim sen dinle" gibi...