Gece ve Kaldırımlar
En güçlü insanlar genelde yalnızdırlar.
Gece olunca ıssız karanlıkta ümitlerin tükendiği anda tek kişi olarak insan sadece yalnızlığına sarılır. Tıpki denize düşenin yılana sarılması misali teselliği bu noktada aramaya başlar. Sabahın hızlıca olmasını bekler. Güneş ve aydınlık onların en iyi ilacıdır.
En güzel şiirlerin çoğu yalnız insanların gönül malikanelerinden çıkmıştır. "Bu gece dağ gibi yalnızım" sözünü Atila İlhan'a söylemek için kalabalıklar arasında da olsa çığ gibi büyüyyen bir yalnızlık hissinden başkası değildir.
Gece ise hüzünleri en iyi kucaklayan argümandır. Sanki bir siyah iplik gibi sarar yürekleri. Yanlzılıkla nikah kıymış gibi beraber başlar berarber bitirirler aydınlık ile karanlığın ilişkisisini. Biliki yalnızlık çarasi gündüzde değil gecededir.
Geceleri ve yalnızlığı tercih edenler insanları anlamaya çalışmaktan yorulup vazgeçmişdir. Artıkinsanların onları anlamasını beklemeye başlamışlardır.
Bir sonraki felsefi yazımızda buluşmak üzere hoışçakalın...
Kimilerinin ilacıysa, yıldızlar ve karanlıktır.. Ruhunuza sağlık.
Sizinde katkınıza sağlık...