Başucumdaki Şaheser; Yalnızlık

Tek kişilik hayat oyununda,
Sahnede ben varım, koltuklarda yalnızlığım.
Bir ömür süren bu tiyatroda,
Ne bir ağlayanım var nede alkışlayanım.

Suskunluğumuzun en sessiz anlarında bile
içimizde bir yerlede çırpınan kendini yırtarcasına bağıran acılarımız vardır hepimizin.
Kalbimizin yıpranmış sokaklarında kahramanları karanlıkta kaybolmuş sonu belli olmayan hikayeler dolaşır.

Bazen karşımızdakilere acılarımızı vermeyi düşünür sonrasında vazgeçeriz. Biliriz ki bu dertler onların yapraklarını soldurur, çiçeklerinin döker, yazını kışa, baharını hazana dönüştürür.
Bir kenarda oturur uzaklardan dünyayı ve içindekiler gözlemleriz. Doğamız gereği susmamız unutmaya, sevmemiz kaybetmeye ve güvenmemiz de aldanmaya meyillidir. İnsanların göründüğü gibi olmadığını, basit kişilerin ilgi gördüğü kalitenin ise yalnızlaştığı hisseder ve kendimizi fazlalık gibi görürüz.

Unutmak için bir şeylere sarılır bu tiyatrodaki rolümüze göre kimimiz figüran, kimimizde başrol oynarız. Akşam olup perde kapanınca kaç role girersek girelim özümüze döner yine kendimizle başbaşa kalırız. Son istasyona varmadan önce; Şairin dediği gibi çokça bekler, bol bol çay içer yinede sabrederiz.

Yeşilbağ ailesinin tiyatrosal faaliyetlerini görünce hep bir şeyler karamak istemiştim. Nasip bugüneymiş. Bana ilham verdikleri için teşekkür eder, bu yolda onlara kolaylıklar dilerim.

Seygiyle kalın, hoşcakalın, bir dahaki yazıda görüşmek üzere…
Yeni olan arkadaşlara yardımcı olup yol gösterdiğimiz Türk topluluğu discord kanalımıza katılmak için aşağıdaki linki kullanabilirsiniz. https://discord.gg/PFbZWfH