Seviyor, sevmiyor..

Papatya en çok fal için hatırlanır belki. Her kes hayatında bir kere, en çok çocukken papatya koparıp " seviyor, sevmiyor" diye fal bakmıştır. Ben başka şeyler için de yapardım bu falı, her hangi bir arzumun gerçekleşecegini bilmek için.

Papatya benim için sıradan bir gül değil, sanki eski zamanlarda güzel bir kız olmuş, sonra çiçeğe dönüşmüş. Sanki bir hikayesi varmış gibi, belki de var, ben duymadım ama.

Çocukken bahçemizdeki papatyaları küçük güneşlere benzetiyordum. Onların hep semaya baktığını düşünüyordum, sanki güneşe benzedikelrini anliyorlardı. Güneş de papatyaları seviyordu bence, onlara daha çok ışık saçardı.
Sonra annem papatyaları toplayıb pencerenin önünde kuruturdu. Kışın papatya çayı demler bize içirirdi.

Papatya insanlara umut veren bir çiçek. Çünkü "seviyor, sevmiyor" deyerek koparırken çoğu zaman " seviyor" çıkardı bende.
Bir de küçük kızları bazen papatyaya benzetiyorum. Onlar da bir az büyüdükden sonra, baharda papatya kopararak "seviyor, sevmiyor" diye fısıldayacaklar..