Fotorafların hikayesi.

Bazı günler şehirde yorulanadek ayakla gezerim. Hem açık havada çok kalmak, hem de kalori vermek için. Baharda ayakla gezmek için havalar daha müsait. Geçen pazar da arkadaşımla gezmeye çıktık. 10000 adım yürüdük. Bir az yorulduk, ama ikimize de çok iyi geldi bu yürüyüş.
Şehirde yürürken bazen hoşuma giden şeyler olursa fotoraflarını çekerim. Geçen pazar da şehirimiz o kadar neşeli, kalabalık ve güzeldi ki, aslında her adımda fotoraf çeke bilirdim. Ama arkadaşımı uzun zamandır görmediğim için sohbetimiz bitmek bilmiyordu ve yalnız daha çok hoşuma giden şeylerin resmini çektim. Bir de elimdeki dondurma- hiç bitmeyecek sanmıştım.
Şehirimizin incisi olan İçerişeherde çok tatlı bir balkon gördüm, ayrıca evin pencereleri de güzeldi. Küçük balkon çiçeklerle süslenmişti, ve o kadar tatlı görünüyordu ki, yalnız ben değil, bir çoğunun bu evin resmini çektiğini fark ettim. Keşke benim de böyle bir balkonum olsa, ve olacağına inanıyorum.

Yürürken yorulduğumuzda en yakın bir parkda dinlenmek istedik. Parkları bana sevdiren çoçuklardır, ama bu defa dikkatimi başka tatlı bir şey çekti. Yanımızdakı sandalyada bir kadın küçük köpeğile otururdu. Köpek dünya tatlısıydı. Aslında ben küçük köpekleri değil, köylerde olan normal ev köpeklerini daha çok seviyorum. Ama bu farklı bir şeydi. O kadar neşeli ve hareketliydi ki, parkda olan her kesle oynamak istiyordu. Çoçukların üzerine koşur, onlarla arkadaşlık etmek istemesi gözlerinden okunurdu. Köpek çok hareketli olduğu için sadece bir resmini normal çeke bildim.

Şehrin merkezine doğru devam ettik ve burda da böyle bir manzarayla karşılaştık. Küçük bir çocuk annesinden ekmek almasını rica ediyordu. Güverçinleri yemlemek için. Çocuk çok küçükdü ve ne konuştuğu zor anlaşılırdı. Ama istediği şey çok nazikdi, qaliba büyüklerin güverçinleri yemlediğini görmüştü ve bu şimdi de kendisi bunu yapmak istiyordu.
Annesi ekmek alacağlna söz verdi, biz de yolumuza devam ettik.
Geçen pazar yürürken anladım ki, insan yalnız insandan değil, ağaçdan, köpekden, yapraktan ve gördüğümüz canlı ve cansız olan her şeyden yaşamayı ve nasıl yaşamayı öğrene bilir. Onun için de karara aldım ki, her haftasonu arkadaşlarımla ve ya tekbaşına şehirde yürümeye devam edeyim.