Baharın son günleri.

Doğduğum ve büyüdüğüm kasabadayım yine. Bahar son günlerini yaşamaktadır benim memkeletimde de, bir az sonra yerini yaza verecek.
Ama yine de her taraf gözümüze ve gönlümüze huzur getirecek güzelliklerle doludur.
Doğanın güzelliyini daha çok hiss etmek için yulaf kurabiyesi yaptım ve bahçede yulaflı kurabiye ile çay içerek , baharın son günlerinden zevk almak istedim. Her fasılda çay ve kurabiye hayatımıza renk katan şeylerden biridir.

Bahar gelince köydeki tavuklar daha çok yumurtlamaya başlar. Çiflikten her gün beş-altı tane yumurta bulmak insana inanılmaz sevinc hissi verir. Biz çoçukken bazen bahçede oynayan zaman çimenlerin arasında yumurtalar bulurduk ve sevinerek onları alıb eve götürürdük. Yumurta çoçuklar için vazgeçilmez bir kıdadır. Pikniğe giderken çantamıza bir kaç tane yumurta ve ekmek koyardık ve başka bir şey olmasa da yumurta her şeyi evez ederdi.

Bu sepetde nerdeyse elli tane yumurta var, şehire dönerken onları da getirdim. Kahvaltıda köy yumurtası yemeği kim sevmez ki?!

İnsanın doğduğu yerde her fasıl güzeldir, çünkü seni buraya bağlayan bir sürü çoçukluk hatıraların var, büyüdüğün evde eşyaların, oyuncakların var.
Çoçukluk fotoraflarına bakarken bir daha geriye dönemeyeceyini anlıyorsun, o zamanlarda tez büyümek istiyordun ama.
Her gün okuldan dönerken şu kapıdan girer-girmez "Anne, yemeğe ne var?" diye bağıran çoçuk daha geri dönemez, çünkü hayat bizim için çok güzel yeni süprizler hazırladı.
Bu çiçekli bahar gününde bunları düşünürken hayatımda daha neler olacağını çok merak ettim ve eminim her şey çok güzel olacak!