Gözlerimizi açtığımız her günü bir öncekinden özel tayin edebilsek ve onun hassasiyetiyle yaşasak aslında, belki yorucu gibi gözükebilir ama soluduğumuz nefsin, bastığımız toprağın sıradanlaşmamasını getirir sanki ve tabii yaşamaktan alınması icab eden hazzın sürekliliğini inşa eder. Ya da öyle bişeyler :)