Sevgili Günlük #13 | kumandasızlık:/

Artık eskisi gibi tv izleyemiyorum. Bazen hiç açmadığım zamanlar oluyor, bazen de sadece tlc'yi açarak çevremdekileri bir miktar bıktırıyorum galiba. :)
Komplo teorileri, uzaylılar vs ilginç konuların konuşulduğu, sabahlara dek süren programları hiç kaçırmazdım bir dönem; ama artık her yerde aynı şeyleri tekrar etmeye başladıkları için bıraktım.

_Kaynak

Kendime şaşırıyorum aslında. Ben ki üniversite sınavlarına bile tv karşısında test çözerek hazırlanmış biriydim. Anlatım bozukluğu ve koca koca paragrafları dizi izlerken çözmek gibi garip bir huyum vardı. :) Belki de tüm bunlar gürültülü yurt ortamında, rahatlıkla sınavlara çalışabilmem için bir hazırlık süreciydi. 🙆‍♀️

O dönemde de dersler çok ağır olduğundan ben izleyemezdim; ama yurtta tv'nin olduğu kantinde kızlar arasında çatışma çıkardı resmen. :) O akşam hangi dizi izlenecek diye pek demokratik parmak kaldırmacalar yapılır, odalardan insanlar taşınırdı; tıpkı mitinglere otobüslerle yığınların getirilmesi gibi. Mafya diziciler ve romantik komediciler arasında amansız mücadeleler olurdu. :)

_Kaynak

Biz de kantine uyumamak ve sabaha kadar ders çalışabilmek için o iğrenç kahveleri yapmaya geldiğimizde, Küçük Emrah modda; boş beleş tv karşısında oturanlara bakardık. :( Çoğunluğunu Gazi Üni'lilerin oluşturduğu bu gruba sinir olur, tatlı sert sataşmalar yapardık. :)

Arada sırada Galatasaray'ın maçlarını izlemek için gelir tezahürat yapmayı da ihmâl etmez, kısılmış sesle okula giderdim. :) En yakın arkadaşlarım fenerliydi ve birbirimizle çok uğraşırdık. 🙆‍♀️

Bazen okuldan erken gelirdim ve in cin top oynayan bu yorgun kantindeki, yalnız kalmış tv'yi açardım; ama kumandayı elime alıp kanalları değiştirmekten hiç hoşlanmazdım. :/ Zaten iki saat arardınız koltukların en dip köşesine itelenmiş olurdu çoğu zaman ve tuşlarındaki yemek artıklarından oluşan canlılar resmen size el sallardı. :/ Ben de peçeteyle kullanmaya çalışırdım, aklıma biz küçükken babamın kumandayı jelatinle kapladığı zamanlar gelirdi. 🙆‍♀️

O kumanda, sürekli şeffaf bir şeyle kaplana kaplana ilk günkü tazeliğini korurdu. :) Bazen kendime engel olamayıp kenarlarından koparırdım gıcık olurdum galiba. :/

Nedense o zamanlar pek bi kıymetliydiler. Birinci sınıfa gidiyordum sanırım, kanepe örtüsünün üzerine bisküvi gibi bir şey dökülmüştü; balkondan silkeleyim dedim. Örtüyü aşağı doğru sallandırmıştım ki o kumandanın beşinci kattan aşağı süzülüşünü izledim. 🤷‍♀️

_Kaynak

Zaman yavaş akıyordu resmen, aşağıya düştüğünde çıkardığı o tok sesi ve etrafa dağılan parçaları unutmadım hiç.. Senin neyine gerek balkondan sarkıp işgüzarlık yapmak değil mi. :(

O an aşağıda oynayan komşumuzun oğlunun parçaları topladığını hatırlıyorum. Kapıdan aldığımda artık mahvoldum dedim. İçi paramparçaydı ama tipi düzgündü. Ben de kapağı kapatıp tv'nin yanına koydum hiçbir şey olmamış gibi ve evden tüydüm. :)

Akşam ezanına kadar arkadaşlarla oynadım hatta onlar eve gittikten sonra tek kalmama rağmen avare bir şekilde dolaşıp durdum. Sonuçta gidecek yerim olmadığından eve dönmek zorunda kaldım ve baktım ki ona hiç dokunulmamış bile. :( Annemin siniri geçsin diye boş boş dolaşmıştım halbuki.
🤦🏻‍♀️

_Kaynak

Annemin, her şeyden habersizce kumandayı eline aldığındaki yüz ifadesi şu an çok komik geliyor; ama o zaman baya ürkütücüydü. :)

---

Bizim evde çocuklar üzerinde annemin otoritesi gözle görünür cinstendi. Konuşmasına gerek kalmadan, bakışlarıyla anlatırdı her şeyi. :) Misafirliklerde "O yemez teyzesi, o içmez teyzesi.." der; hafif itiraz edecek gibi olursak, bi bakışıyla oturttururdu bizi olduğumuz yere..

Babamsa daha mülayim ve rahat tavırlıydı bize karşı. Mesleğinin zor taraflarını hissettirmemeye çalışır, az sayıdaki komik yönlerinden bahsederdi. Küçükken babamla takılmayı daha çok severdim. Tam bir 'babasının kızı'ydım diyebilirim. 🙆‍♀️

_Kaynak

Bir yere gitmeden önce, babama 'şuraya gidiyor arkadaşlar, ben de gide..' git kızım, 'şehir dışına gezi düzenleniyormuş' nereye bile demeden git kızım derken annem her şeyi en ince ayrıntısına kadar sorardı. Nereye gidiliyor, kimlerle gidiyorsun ben tanıyor muyum, gideceğin yerin telefonunu söyle bakiim, gittiğin yerden mutlaka ara, öğretmenin numarasını ver vb konuşmalar geçerdi aramızda. O zamanlar bunaltıcı gelirdi bu tavırlar ama şimdi düşünüyorum da iyi ki öyle davranmış.

_Kaynak

Belki de uyanık babam, 'nasılsa bizim hanım bunlarla ilgileniyor' deyip rahatına bakıyordu.🙆‍♀️

Senin kötü polis rolünü yaptığını yıllar sonra anladım tabi. Bu vesileyle tekrar teşekkür ediyor ve bir şeyi de itiraf etmek istiyorum annecim. :) Okul gezisiyle gittiğim Bursa'da kaybolmuştum. Tam o anda hissedip aramıştın belki de ama ben her şey yolundaymış gibi konuşmuştum seninle, sonrası kötü bir anıydı..

---

_{sürekli yere düşmekten, pilleri sağa sola fırlayan,
en sonunda da 'bi sal beni' diyerek çalışmayan
kumandadan yola çıkıp bu kadar alakasız şey karalayacağım hiç aklıma gelmezdi. :)
umarım başka şeyler de bozulmaz. 🙆‍♀️}

_{# Sevgili Günlük 12 | kaybolalım..}