Geceye Bir Şiir Bırak - Hasretinden Prangalar Eskittim

Merhabalar arkadaşlar @tach'ın yaptığı etkinlikte geceye bir şiirde ben bırakmak istedim ama türk edebiyatı dendiğinde aklımıza gelen isimlerden biri olan Ahmed Arif'den de biraz bahsetmek istedim.

Diyarbakırda doğan şairimizin babası kerküklü annesi kürt kökenlidir. Diyarbakır lisesinden mezun olduktan sonra üniversitede Felsefe eğitimi almıştır. Şiirlerinde genellikle işlediği konular aşk , hasret ve Anadoludaki insanların kardeşce yaşaması üstünedir. Ahmed Arif pek çok şairden esinlenmiştir fakat Cemal Süreya ve Nazım Hikmet onun için farklı bir yer teşkil etmekteydi ve kavga ile geçen çocukluğundan gençliğinden yazdığı mısralar ve kendine has lirism ve hayalgücü ile türk edebiyatında kendine has bir yer edinmiştir. 1950 ve 1952 yıllarında iki kere örgüt kurmak suçundan yargılanıp hüküm giymiştir ve 2 sene içeride yatmıştır. Biliyorsunuz hükümetler hiç bir zaman yazarlara, şairlere ve gazetecilere sanatçı gözüyle bakmadı. Kendisi 2 Haziran 1991 yılında Ankara'da hakkın rahmetine kavuştu.

Yazar hakkında pek çok düşüncem olmasının yanı sıra en sevdiğim özelliği toplumcu gerçekçi şiir çizgisinden hiç sapmamıştır ve yaşadığı coğrafyanın hassasiyetini ve halkın sesini hiç yitirmeden tutkulu , özel ve kusursuz şiirler yazmıştır. Zaten paylaştığı dizeleri okuduktan sonra bu şairi sevmemek gibi bir seçenek yok.

Çok sevdiğim şiirlerinden birini izninizle geceye bırakıyorum ruhu şaad olsun.

Hasretinden Prangalar Eskittim

---

Seni anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.

Art arda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu
Dışarda gürül gürül akan bir dünya…
Bir ben uyumadım,
Kaç leylim bahar,
Hasretinden prangalar eskittim.
Saçlarına kan gülleri takayım,
Bir o yana
Bir bu yana…”

Okuduğunuz için Teşekkürler & Görüşmek Üzere