İstanbul Hatırası ( Anı)

Sene 2013, Günlerden bir gün işsiz geziniyorum. Gazete de iş ilanı gördüm. İstanbuldaydı telefonla görüştük. Benden gelip yüz yüze görüşmek istediler. Sene olmuş 2013 halen iş başvurusu için elden evrak mı verilir A.... K... diye söylene söylene kapattım telefonu. Hayır o değil dini bütün bir adam olsam "iyiki de aramışım hem istanbulu da gidip göreceğim. Bunu bu hale getiren kamu görevlisi adamın dibiymiş. Akıl küpü mübarek. Tam bir yönetici. " diyerek kapatacaktım.

Sizlerinde bildiği gibi istanbuldan izmire uçak yaklaşık 45dk -60dk arasında geliyor. Rüzgarın yönüne bağlı. 40-45 dk sonra indik uçakla istanbula. İndik ama uçaktan inemedik. Bekliyoruz öyle mal mal uçakta. 5 Dakika geçti ses seda yok, 10 Dakika geçti ne gelen var ne giden. En sonunda pilot amcamız insafa geldi. Anons sesi duyuldu. " Yerde trafik olduğu için uçak park edemiyoruz. 10 dakika içinde park edeceğiz. " Bu nasıl bir şanstır ? Uçakta bile trafiğe yakalandık. Bir ara bir korna sesi duydum. Dedim noluyoz lan ! Uçakta korna mı var ? Sonradan gördüm ki altta geçen yer hizmetleri aracının kornasıymış. Ama uçakta korna olsa bizim pilot basacak. Hatta şifreli küfür bile edecek. Neyse;

Hazır o kadar yol gelmişim. Bir şöyle gezeyim istanbulu dedim. Taksim, Beşiktaş, Bebek falan derken. Taksimi gezdikten sonra beşiktaşa geçmek için bir dolmuşa atlayayım dedim. 1 Saatte anca gidebildik beşiktaşa. Ben yabancısı olduğum için mesafe falan bilmem. Dolmuşa binmeden önce şoföre abi yakın mı diye sordum. "Yakın atla atla" dedi. Bende salak gibi navigasyona bakmadan atladım. Yavşak herif. Yakınmış ama gidilemiyormuş !!! Adama diyeceğim "Hani lan yakındı" bir kamyon sopa yiyeceğiz. Diyemiyorumda. Harbiden yakın. Adam yalan atmamış. Böyle olacağını bilsem koşarak daha çabuk giderdim. Araç benzinle gitmiyor sanki birileri arkadan zorla ittiriyor. O hızla gidebildik, bazende hoş ya gidemedik. Uçakta trafiğe yakalanınca anlamıştım ben zaten böyle bir şey olacağını.

Neyse sonra avcılara gideceğim. Metrobüs denen icada bineceğim. Bildiğin otobüslan bu. Sadece kendine özel yolu var. Adı niye böyle fosforluki. Önce baya bir binemedim. Sonra neyseki binebildim. Bir yere gitmeye çalışıyorum yer altından gitmem gerek görüyorum orayı, yerin altına dalıyorum bir çıkıyorum farklı bir yerdeyim. Bir tane teyze merdivenlere oturmuş “ben eskiden buradan dümdüz girip gidiyordum şimdi gidemiyorum. Değiştirmişler alt geçit yapmışlar niye gidemiyorum" diye ağlıyor. Harbi harbi ağlıyor. Lafın gelişi falan değil yani. Simitçi amcama soruyorum 2 bilet alacağım nereden alabilirim ? Ben sana satayım diyor. Kaç lira dedim. 10 Lira dedi. 2 Tane bileti bana 10 liraya geçirecek metropol çocuğu ! Yermiyim lan ben. Bizde kendi çapımızda büyük şehirden geliyoruz lan ! Her yerden insan çıkıyor sanki hepsi seni kazıklamaya çalışıyor. Bu nasıl iş lan. Heralde ya suratımda made in izmir yazıyordu yada sırtımda çanta vardı. Heralde ondan oldu böyle şeyler.

Sonra gezinirken kendim buldum gişeye benzer bir şey. 1 bilet 3.5 TL yazıyordu. Hemen istanbulda ki çocukluk arkadaşım kurtuluşu aradım. "Lan burası nasıl şehir adamlar gişenin bile sahtesini yapmış. Bayağıda iyiler bu konuda içinde üniformalı adam falanda var" dedim. Kurtuluşta "Olum o sahte değil. Orası gişe. Oradan alacaksın" dedi. Vay babanın düşmanlarını. 1 bilete 3.5 TL olur mu lan. Biz İzmir'de bir uçtan bir uca 2 TL ye gidiyoruz. Tabi mecbur aldık. Azıcık yol gideceğim. İçime oturdu böyle bir sinir bastı bana. Neyse metrobüs bekliyorum. Sıradayım. Önümdekilerin bazıları biniyor. Bazıları binmiyor. Yer de vardı içeride. Beni bıraksalar binerdim ben ama binemedim. Hayır numaraların hepsi 34. Gelen 34 giden 34. Desem başka bir numara bekliyorlar öyle bir şeyde yok. Yine aradım Kurtuluşu. " Lan olum hep aynı numara geliyor içeride yer var bu insanlar binmiyor ne oluyor burada" diye sordum. Oda "Oturmak için yenilerini bekliyorlar" dedi.

Hay ben sizin yapacağınız işin dedim. İlk gelen 34 numaralı otobüse birden fırladım yerimden. " Çekilin lan !!! Ben İzmirliyim. Ne bekliyorsunuz tren bekler gibi. Yer var içeri de görmüyormusunuz ? " diyerek daldım içeri. Kendime şöyle ortalarda havadar ayakta bir yer buldum. Gidiyorum. 10 Dakika geçti geçmedi. Arada tost yaptılar beni. Hafta içi üstüne birde milletin işte olduğu saatler. Yani 2-3 gibi. Bir de sırt çantam var diye rahatsız oldular, tam randımanlı dayıyamıyorlar tabii. Onu indirmemi rica etti 45-50 yaşlarındaki amcam. Tam sıkışamıyoruz yeni gelenler binemiyor diyo. Bende indirdim artık allah ne verdiyse dayadılar bana. Ama şunu öğrendim bir dahaki istanbula gelişimde çantamda tencere kapağı taşıyacağım. Bende döndüm arkamdaki amcama " Abi ben izmirliyim. Fazla dayamayın." dedim. Amcam bıyıklarını sıvazlayarak " Oh oh bir daha nereden bulacağız seni hazır bulmuşken dayayalım, sonra İzmir’e dönünce bana metrobüs'te bana dayamadılar deme" dedi heralde içinden.

Kız arkadaşım uçaktan inince haberdar et demişti. Uçak falan hikaye. Asıl mevzu metrobüste kopuyor. Vallahi çocuğum olsa bindirmem metrobüse. Ben erkek olduğum halde inerken 2 kişi olacaktım. Metrobüsün kendine ait yolu var tamam. Güzel gidiyor eyvallah. Ama ya içeride yaşananlar ??? Camdan bakıyorum arabalar hiç hareket etmiyor. İstanbuldan şunu anladım ağa :

Ya kendi arabanda mahsur kalıp hiç bir yere gidemeyeceksin saatlerce. Yada sana dayamalarına izin vereceksin bu şekilde mesafeleri kat edeceksin. O gün canın sevişerek bir yerlere mi gitmek istiyor ( hemde swinger yapıyorlar ), yoksa kalabalıklar içinde kendi arabanda yalnız mı kalmak istiyor. Tercih senin artık. Seç birini.

En sonunda geldik A.... K... yerine. Geldik ama ben perişan haldeyim. O gün mülaket olsa istanbulda neden çalışmak istiyorsun diye sorsalar verebileceğim en mantıklı cevap "metrobüste beni deli gibti" olurdu heralde. Şimdi ben oraya girmek istemiyorum almasalar bari. Ama belgeleri vermeden de edemedim, gelmişim o kadar. Adam puanınızda yüksekmiş diye birde göz kırptı bana. Ver lan evrakları diyip geri alacaktım elinden. Benim gibi denize sıfır cafede gidip kimsenin olmadığı arka bahçede oturan ve duvarlara bakan adamın ne işi var istanbulda. Git boluda, ne bileyim konyada falan yaşa. Ne işin var istanbulda mal.

Allaha şükür istanbuldakilerin birbirine beddua okumasına gerek yok. Allah hepsinin belasını vermiş zaten. Birisi size bela okuduğunda ellerinizi yana açıp kafanızla sağı solu göstermeniz yeterli.

İş konusuna gelince 3 hafta sonra mülakata çağırdılar. Gitmedim.

@hr1
@orginalworks
@banjo