[TACH Challenge] Zehra

Zehra ilköğretimi bitirdiğine sevinemiyordu bir türlü, babası öğrenim hayatını bıçak gibi kesip atıyordu. “Kızlar daha fazla okuyamaz” dedi, yeterince okumuştu ona göre. Kardeşlerine baksın, ev işlerine yardım etsin, çeyizini hazırlasın istiyordu.
Annesi bir başkaydı kızı için babasının aksine okuması, ayakları üzerinde durabilmesi için teşvik ediyordu. Sessiz, gizli bir teşvik...
Tüm yazı babasının istediği gibi geçirdi zehra. Evin en büyük çocuğuydu, kendisinden küçük üç oğlan kardeşi vardı.Bakımlarına, ev işlerine yardım etti.
Yatmadan önce kitap okumak en büyük zevkiydi küçücük masum dünyasında, Babasına göre anlamsız olsa da.
“Açık lise” dedi diplomasını uzatırken müdür yardımcısı Selçuk Bey. “Yaparsın sen”
Yapardı, yeter ki okusundu.
“Baban” dedi annesi “ duyarsa ikimizi de öldürür”
İki gün boyunca annesine yalvardı Zehra, sınavlara girecekti sadece, gizli gizli çalışırdı, babasınun bilmesi gerekmezdi.
En sonunda kabul etti annesi kızına bu desteği çok görmedi.
Zehra’ nın Gözlerindeki ışıltının, yüzündeki anlamsız gülümsemenin açık liseye kayıt olmasıyla alakalı olduğunu bir bilseydi babası.
Giderek zorlaşıyordu dersler, kendi kendine öğrenmeye çalışmak zorluyordu Zehra’yı. Son günlerde epey zayıflamıştı. Son kredileri topladığı zaman üniversite sınavına girebilecekti. En sevdiği dersin, matematiğin öğretmeni olacaktı. İşte o zaman babasının karşısına geçip başarısını haykıracaktı.

Günden güne eriyen, halsiz, soluk görüntüsü annesini üzüyordu. “ kızım çok yükleniyorsun kendine” dedi, Zehra’ nın illet bir hastalığın pençesinde olduğunu bilmeden.
Babasının da dikkatinden kaçmıyordu saatlerce süren öksürük.
Homurdanmasının öfkeden mi? sevgiden mi? olduğunu kestiremiyordu Zehra uzattığı sıcak suyu yudumlarken.
Günler zorlu bir o kadar da hızla geçip gitti. Yorgunluktan halsiz düşüp sızmasa o gece heyecandan uyuyamayacaktı Zehra kaderini çizecek olan bir sınava girecekti sonuçta.
Annesinin seslenmesiyle yatağından hızla kalkrı Zehra. Bu kalkış başını döndürdü.” Yavaş” dedi kendi kendine, bacağındaki morlukları önemsemeden eşofmanını giydi, kahvaltı sonrası sınav için hazırdı artık.
“Süre bitmiştir arkadaşlar” dedi sınav gözetmeni. Son bir gayretle uzattı kitapçığını ve optik formunu Zehra, dünyanın en uzun gelen iki adımıyla kapının dışındaydı artık. Bir adım daha atamayacaktı, kendisine verilen tüm gücü sonuna kadar kullanmıştı.