evlilik

İşin içinden, üstüne bir de danışman unvanı almış biri olarak bu yazım neden evlilik üzerine olmasın ki;)

resim

İşe evliliğin ne olduğunu irdeleyerek başlayalım isterseniz.
evlilik, nikah bağlılığı ile birleştirilmiş olan iki bireyin kurduğu en küçük devlettir. Devlettir diyorum çünkü evlilik öyle iki kişi arasında yaşanan bir birliktelikten ibaret değil bilakis toplumsal bir süreç. İşleyişi toplum tarafından belirlenip yürütülüyor. Yasal bir statüsü, kutlaması, resmiyeti bulunan, aile üyelerinden birçok insanın dahil olduğu bir kurum. Tüm toplumlarda ve ilahi dinlerde önerilen, teşvik edilen bir yapı. Adeta doğal bir süreç. Bireylere düşen de bu süreçte konumunu belirlemek.
Gelelim mutlu bir evliliğin sırrına
Evlilik birilerinin ömrünü bizi mutlu etmeye adadığı bir kurum değil, evlilik ömür boyu mutlu ilerleyen bir yapı değil. Anlamamız gereken konu bu. Evlendiğimiz zaman prens ve prenseslere dönüşmüyoruz. Sevdiğimiz insanla yüklenmeye karar verdiğimiz ağır bir sorumluluğun altına giriyoruz. ''Çok ağır oldu ya şimdi bekarların gözü korkacak''
Neyse aklımızda kalan ömür boyu mutlu olmamızın şart olmadığı:) Mutlu hissetmek kafi. ''eee bu da benimle ilgili karşı tarafla değil ki.'' Hani derler ya ağzıyla kuş tutsa boş, işte o mesele.
Demek ki kendi duygularımdan kendim sorumluyum. Benim mutluluğumdan ben sorumluyum. Bu benimle ilgili bir durum. Kendini mutlu hissedecek, bu durumu ilişkisine evliliğine yansıtacak olan da benim.

resim

Nasrettin Hoca'nın bir fıkrası vardır geçinmeye gönlü olmakla ilgili
Hoca, karısından boşanmak için mahkemeye başvurur.
Kadı, karısının adını sorar. Hoca:
Bilmiyorum... deyince, kadı efendi tekrar sorar:
Kaç senedir evlisin?
Kırk sene...
Kırk senedir evlisin de, insan karısının adını bilmez mi?
hoca cevaplar: Ne yapayım? Geçinmeye gönlüm yok ki, ismini bileyim.

Geçinmeye gönlümüz var, evlilğin bilincine de vardık peki ya sonrası? Sonrası bir başka postta:)