Sitteem et !

Her kimsen...
Nerde ve nasıl doğduysan...
Sana her ne anlattılarsa...
Öğrettikleri en doğrusudur biliyorum.

Ve nerden bakıyorsan...

Neye inanıyorsan...
Ya da neye inanmıyorsan...
Üzerinde bir fazlalık hissediyorsan seni kaşındıran...
Soyunup atmak istiyorsan güdülerinle...
Hasta olduğunu biliyor ama adını koyamıyorsan...
Cevap arıyor ve bulamıyorsan...
Çocuk olmayı özlüyorsan...
Herşeyin özünü sevmeye başlıyorsan...
Anlamaya çok yakınsın doktor...

Hepsi senin adın ne diye sorduklarında başlar. Adını söylersin. Senindir ya sonuçta. Ama sen seçmemişsindir.

Mavi/Sarı bir kart verirler sana. Al adın bu derler. Ve buna inanıyorsun. Ama bunu da sen seçmemişsindir. Yine de senindir. Ailenindir. Etrafındaki herkesindir. Karşı koyamazsın. Başka birileri hiç sevmez seni sırf bu inandıkların için. Bir etiket daha yapıştırıverirler üzerine. Seni hiç görmeseler, iki laf etmeseler, dinlemeseler bile. İronik olan sen de yaparsın aynı şeyi. Ve hatta övünürsün.

Derslerin iyidir okulda inek olursun. Kötüdür belki de. O zaman da haylaz olursun. Faydasız olursun. Etiketleri hep dillerinin altında taşırlar. Merak etme dur diyemeden yaftalanırsın.

Sakal bıraksan yobaz, içki içsen ayyaş, etek giysen başka olursun...

Güzel konuşsan yalaka, derdini anlatamazsan moron olursun...

Olursun da olursun...
Herşey olursun...
Kötü olursun...
Başka biri olursun...
Uzak olursun...

Bir tek kendin olmana izin vermezler...
Yapayalnız hissedersin...
Sanki bütün dünya karşında duruyor, senin etrafında senaryo çiziyor zannedersin....

Ama tam da herşeyden bu kadar iğrenmişken, hatırlarsın...
Güzel insanlar da var dersin...
Ve o kadar güzeldir ki yaşananlar...
Sitteem et! Dersin...
Sitteem et!!!

Etiketleri onların olsun...
Ben buyum. Sevsen de sevmesen de....