23 Nisan'da çocukları mutlu etmek [Cointurk 26. Projesi] selmez#6308

23 Nisan'a iki hafta kadar kala öğretmenimiz bir gün derste bize
"çocuklar, özellikle Doğu Anadolu ve Güney Doğu Anadolu'da
bütün çocukların sizin gibi imkanı yok, bu yüzden okulumuza
bir kardeş okul seçtik ve sizlerden bu okuldaki öğrenciler için
okumuş olduğunuz kitapları getirmenizi istiyorum, 23 Nisan'da
ellerinde olacak şekilde göndereceğiz" dedi.

Her ortamda olan 2-3 tane şımarık kızın "üff bir kitap alamayacak
kadar fakirler mi" şeklinde vicdansızca cümlelerini duyup, onlara
çocuk halimle dik dik baktığımı hatırlıyorum.

Eve gider gitmez ilk iş olarak göndereceğim kitabı seçtim ama
ihtiyacı olanlara hediye olarak 1 kitap göndermek bana yakışmazdı,
dolayısıyla kendi kitaplarımdan 2 ve ablamın kitaplığından yürüttüğüm
2 kitap toplam 4 kitapla (Küçük Prens, Kafka , Şeker Portakalı, Kaşağı)
ertesi gün okula gittim.

Büyük bir özenle kitapları koliledik ve gönderdik. 23 Nisan'ı yine
görkemli bir şekilde törenlerle kutladık.

Tabi biz bu kitap olayını unuttuk, 1 yıl sonra yine 23 Nisan'a az bir zaman
kala öğretmenimiz elinde bir koliyle geldi ve bize "çocuklarım geçen sene
kitap gönderdiğiniz arkadaşlarınız bu sefer size hediye göndermişler "dedi.
Biz şaşırdık ve heyecanlandık tabi ki. Acaba ne göndermişlerdi?
Merakla açılan kolinin içine baktığımızda, kitap gönderdiğimiz arkadaşların
annelerinin ördüğünü tahmin ettiğimiz, el emeği göz nuru atkı, bere,
eldivenler çıktı. Benim ismime 4 parça eşya göndermişti kitap gönderdiğim
arkadaşlarım. Bizden kilometrelerce uzakta hiç tanımadığımız
arkadaşlarla 23 Nisan'da gönül bağı kurmuştuk ve bizim için unutulmaz
bir 23 Nisan anısı olmuştu.