Sekte-i Us - DELİRMELERDEN ANILAR

KUŞ OLURUZ ÇOCUKLARA

Söze nasıl başlayacağımı bilemediğim zamanlar yaşıyorum. Öyle zamanlar ki seferden yeni dönmüş bir ordu karıncanın ayak sesinin yankıdığı dağ duvarları gibiyken elimdeki ani patlamaların müsebbibi, ince ve uzun kalemlerin ellerimden sonra kalbimi yaraladığı zamanlar. Evet tam da o anlarda sen karşımda duruyorsun ve kalbimdeki kalemleri çıkarıp sana uzatıyorum. Kalemlerden sızan kanla öyle şiirler yazıyorsun ki inan anlatabilecek kudretim de yok mecalim de.

Muhteşem şiirlerinin tahayyülü bile imkanlar dahilinde olmaz.

Sana, herkese hitap ettiğim şekilde; 'sen' diye hitap edeceğim. Sebep olarak da herkesin içinde bir damla 'sen' olduğuna inandığımı salık vereceğim ki daha edebi bir muhabbetimiz olsun.

buradan sonra harflerimi küçülterek konuşuyorum ki ne kadar samimi ve müstakar hâl ve haller edindiğimiz bilinsin. özel isimler de keza küçültülsün ki samimiyetimiz her nefer için müebbeti bulsun.

sen ve ben. hiçbir şekilde 'biz' olamadan yaşayan iki apayrı varlığız. sen, belki asıl yaratansın beni. yahut yaratılışıma yol açan. olabilir ki sen, yaratıcıya birtakım ilhamlarda bulunmuşsun. bense ne yazık ki sen gibi bir hatırşinasa rağmen acayip hiçliklerle yoğrulmuş kirli bir hamura çevirdim bedenimi. bombok serüvenlerim var. beyin yok, zekâ yok, akıl yok, analiz yok, sentez yok... sadece başı ağrıdığında saçma sapan şeyler söyleyen ve bunları bazen yazan nâtamam bir insan var ve o benim.

tüm bunlar demek değil ki birbirimizi sevemeyeceğiz. farklı huy ve teşekkülümüzün, sevişmelerimize asla mâni olamaması bizim gerçekten samimi olan hislerimizdendir. öyle ki sen beni öptüğünde kirli hamurum, pirüpak bir cisme dönüşür; devamında kuşlar kopar her yerimden ve işte en sonunda ben, binlerce kuş olur yağarım çocukların omuzlarına. sen de öyle.

böylelikle sevdamın sayamadığımıncı evresine geçtim.

Adem ŞAHİN- SEKTE-İ US
@sahinadm, @edebiyat

Görsel