Sekte-i Us

Merhaba.

Bu gün sana noktalama işaretlerinden olan (.) Nokta'dan bahsedeceğim.

Şu anda Sakal-ı Şerif anonsu yapılıyor. Erkekler için ziyarete açıkmış. Bayanlar içinse iki gün sonra ziyarete açılacakmış.

Yukarıdaki cümlelerde görüldüğü gibi nokta, cümlenin konuna sonur. Bir şeyler anlatmak istersin ya; anlatmak istediğini bitirdikten sonra kullanırsın. Veya bir şeyler yaşarsın, yaşadıkların bittikten sonra o yaşananların konuna nokta soyarsın. Bitmiştir artık!

Babaanneni düşün. Sen çocukken, delikanlıyken beraber pencereden izlediğiniz sokakları düşün. Yıllar boyunca...

Neden sonra babaannen öldüğünde artık o pencere, o sokak eski tadı vermiyor. Sen ölürsen babaannene de aynı şekilde tat vermeyecektir. Nokta o pencereye oturuşların, o sokakların, o muhabbetin konuna sonmuştur.

Mum.

Benim bazen vücudumun her yerinden ağızlar çıkıyor. Pis ağızlar. Kiminin dişleri çüpçürüktür. Kiminin hiç dişi yoktur. Öbürünün nefesi bok kokuyor. Başkasının dudakları yara bere içindedir. Bir başkası dilini uzatmış bir yerleri yalamak ister. Bütün bedenimde ağızlar. Ben de bunlardan kurtulmak için bir kuyuya çatı inşa ediyorum. Çatı bittikten sonra kuyuya atlıyorum ve o ağızların her birin konuna nokta sonuyorum.

Kuyudan dışarı çıkmaya çalışıyorum. Bir asılıyorum, iki asılıyorum; fakat nihayetsiz faydasızlık. Kuyu beni içine çekiyor. Kuyu beni içine çektikçe eteklerim oluşuyor. Sudan eteklerim oluyor. Eteklerim sudan. Bacaklarım, kollarım, memelerim oluyor. Kuyu beni bir kadına dönüştürüyor ve kafam, kafam bir yelkenli. Kadınım artık. Vücudumda konlarına noktaların sonduğu bir sürü ağız ve kafam yelkenli. Onun da konuna nokta sonuyorum.

Bazen oluyor bunlar.