NAZIM HİKMET AND WALNUT TREE

A day from Nazim Hikmet's life and a few hours of that day. Within these few hours Nazim Hikmet writes a poem that thousands of people will probably never forget throughout their lives. He writes that poem on a walnut tree.

Why and how?

Nazim Hikmet waits under a walnut tree to meet her lover in Gulhane park. Nazim Hikmet waits for a while and suddenly sees a few cops coming.

image

At that time Nazim Hikmet was declared as a traitor. Nazim Hikmet has to hide from the police; He was wanted. He looks around but he cant find a place to hide. With that panic he immediately climbs the walnut tree next to him. Since the cops looking around Nazım Hikmet, cant go down and thereat the lover comes. He gets bored on the tree and writes this poem:

My head foaming clouds, sea inside me and out
I am a walnut tree in Gulhane Park
an old walnut, knot by knot, shred by shred
Neither you are aware of this, nor the police

I am a walnut tree in Gulhane Park
My leaves are nimble, nimble like fish in water
My leaves are sheer, sheer like a silk handkerchief
pick, wipe, my rose, the tear from your eyes
My leaves are my hands, I have one hundred thousand
I touch you with one hundred thousand hands, I touch Istanbul
My leaves are my eyes, I look in amazement
I watch you with one hundred thousand eyes, I watch Istanbul
Like one hundred thousand hearts, beat, beat my leaves

I am a walnut tree in Gulhane Park
neither you are aware of this, nor the police

image

NAZIM HİKMET VE CEVİZ AĞACI

Nazım Hikmet'in hayatından bir gün ve o günün birkaç saati. Bu birkaç saate Nazım Hikmet binlerce insanın belki de hayatı boyunca unutmayacağı bir şiir yazmıştır.

Şiiri bir ceviz ağacının üzerinde yazar. Neden ve Nasıl mı?

Nazım Hikmet Gülhâne parkında sevgilisi ile buluşmak için bir ceviz ağacının altında bir süre bekler ve aniden birkaç polisin geldiğini görür.

O dönemde Nazım Hikmet, vatan haini ilan edilmiş ve tutuklanmak için aranıyordur. Nazım Hikmet polislerden saklanmak zorundadır. Etrafına bakar; fakat saklanacak bir yer bulamaz. O anda yaşadığı panikle hemen yanında bulunan ceviz ağacına tırmanır. Polisler devriye gezdiği için Nazım Hikmet bir türlü ağaçtan inemez ve sevgilisi de çıkagelir. Nazım Hikmet ağaçta sıkılır ve kalem kağıt çıkarıp şu şiiri yazar:

Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz,
ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda,
budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz.
Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda.
Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl.
Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril,
koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil.
Yapraklarım ellerimdir, tam yüz bin elim var.
Yüz bin elle dokunurum sana, İstanbul'a.
Yapraklarım gözlerimdir, şaşarak bakarım.
Yüz bin gözle seyrederim seni, İstanbul'u.
Yüz bin yürek gibi çarpar, çarpar yapraklarım.

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda.
Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.

Nazım Hikmet

@edebiyat