Arkadaşlarıma...

Merhaba ben bir hayvanım. Sana bir hayvanın neler yapabileceğini anlatmak için geldim. Birkaç kısa paragraf yazacağım ve çekip gideceğim. Bak; bir hayvanın yazı yazabileceğine şahit oldun mesela.

Adım, Yusufçuk. İnsanlar bana Yusufçuk Kuşu, der. Bazıları ise Kumru, der. Bildiğin kuş işte. Güvercine benzerim. Evinin bahçesinde bile beni bulabilirsin. Yeter ki çevren için biraz duyarlı ol. Siz insanları anlamıyorum, biliyor musun? Bunu duyarlılığınızı düşününce söylemek istedim. Hiç dikkatli yaşamıyorsunuz. Gerçek yaşama dair o kadar şeyi yok sayıyorsunuz ki neredeyse yalnızlıktan öleceksiniz. Bunları söylediğim için üzülme lütfen.

Sana biraz arkadaşlıktan söz etmek istiyorum. Arkadaşlıktan, dostluktan, sadakatten... Bunları senin gibi küçük yaştaki çocuklara şimdiden anlatmalı ki büyüdüğünde bu anlatılanları hatırlayıp duruma göre hareket edebilesin.

Mesela biz Yusufçuk kuşları birbirimize karşı çok sadık varlıklarız. Arkadaşımız olsun, eşimiz olsun; asla birbirimizi terk etmeyiz. Hele ki zor durumlarda terk-i dost etmemiz düşünülemez.

Siz insanların bazıları çok mutlu yaşarlar gerçekten. Özellikle evlilikte hiç sorun yaşamayan eşlere veya çok iyi arkadaşlara 'çifte kumrular' dersiniz. Bunun nedenini düşündün mü hiç? Bizim birbirimize olan sadık davranışlarımızdan örnek alarak bu deyimi kullanmaya başlamışsınız. Bak, sizin deyimlerinizi ve atasözlerinizi de biliyorum. :)

Arkadaşlıkla ilgili birkaç atasözünüzü söyleyeyim de büyüdüğünde bunları kullanırsın belki.

İş başka arkadaşlık başka

Bu atasözünü sizler menfii işlerinizde kendinizi avutmak için kullanırsınız. Mesela ticaret yapıyorsunuz bir arkadaşınızla. O arkadaşınıza tek kuruş paranızın geçmemesi için bu atasözünü meydana çıkarmışsınız.

Arkadaşınızda biraz paranız kalırsa ne olacak ki... Belki ihtiyacı vardır; değil mi... İhtiyacı olmasa bile karşı tarafın zengin olacağı miktarda bir para olmadığına eminim.

Sürüden ayrılanı kurt kapar

İnsanlar bazen yalnız kalmak isterler. Yalnız kalmak herkesin ve her şeyin hakkıdır. Bazıları ise yalnız kalma isteklerini abartırlar ve sizin sosyal hayat olarak tabir ettiğiniz beraber yaşamayı bile istemezler. Tamamen yalnızlığa iterler kendilerini ve yok olurlar.

Bu durumdaki insanlar için arkadaşları da hiçbir şey yapmaz çoğu zaman. Uğraşmak istemezler, aralarına tekrar katmak için o arkadaşlarını ikna etmeye çalışmazlar. İşte bu atasözü de böyle insanların kendilerini haklı çıkarma isteklerinden ortaya çıkmıştır. Arkadaşlarını gözden çıkarıp onu kaybetmeyi kabullenirler. Demek ki en baştan sağlam bir arkadaşlık kuramamışlardır.

Hep beğenmediğim yönlerinizden söz ettim. Sizin çok sevdiğim ve bazı insanların gerçekten uygun biçimde hareket ettiği atasözleriniz de var.

Bana arkadaşını söyle, sana kim olduğunu söyleyeyim

Arkadaşlar birbirine benzerler. Sana benzemeyen bir kişiyle arkadaşlık kurmazsın. Hümanist düşünürsen bu da aslında o kadar beğendiğim bir durum değildir; fakat bazı insanlar kötü olduğu için iyi insanların arkadaşlıklarını hak etmezler. Aşırı Hümanist olmanın lüzumu olmadığını da bilirim.

Yukarıda anlattığım kötü huylu arkadaşın olursa ona benzersin ve herkes senden kaçar. İyi huylu arkadaşın olursa da insanlar seni de arkadaşını da, arkadaşlığınızı da sever.

Dost kara günde belli olur

Arkadaşlığın elzem gerekliliklerinden biri zor durumlarda destek olmaya çalışmaktır. Maddi veya manevi zorluklar yaşadığın dönemde arkadaşın yanında olmuyorsa, seni iyileştirmek için elinden geleni yapmıyorsa o senin arkadaşı değil demektir. Kötü durumda olduğun zamanlarda sana destek çıkan arkadaşların ise hayatının sonuna kadar seninle beraber olmaya devam ederler ve bu seni mutlu eder. Bu söylediklerimi sakın unutma tamam mı?

Dost acı söyler

Bazen yaptığın işlerin gerçekte sana zarar verebileceğini düşünemezsin. Sadece işin yapılması gerektiğine inanırsın ve işin sonunda ne olacağını düşünmeden hareket edersin; pişman olursun.

İşte iyi bir dostun varsa sen böyle düşünmeden işe kalkıştığında senden önce düşünür ve zarara düşebileceğini anlar. Bunun için de seni uyarır. Yapmaman gerektiğini telkin edip durur. Anlattığım gibi sadece işe odaklanmışsan veya inatçıysan; illa o işi yapmaya kararlıysan arkadaşının uyarıları senin hoşuna gitmez. Belki de arkadaşını kötü bellersin. İşin sonunda pişman olduğunda ise arkadaşını anlarsın. Sen, sen ol; düşünmeden hareket etme.

Bir hayvan için çok mu konuşkanım ben? Kısa olacak dedim. Bak ne kadar uzattım. E ne yapayım siz insanların o kadar karmaşık halleri var ki anlatabilene alemlerin alkışı lazım. Son olarak en çok sevdiğim atasözünüzü anlatacağım. Ondan sonra da biz Yusufçuk kuşlarının size benzeyen taraflarını ve atalarımızın bir kıssasını anlatıp gideyim. Eşim bekliyordur.

Dostun attığı taş baş yarmaz

Arkadaşlar birbirine o kadar samimiyet ve muhabbetle bağlı olmalıdır ki tarafların biri bir hata yaptığında diğeri bunu hoş görmelidir. Saygının ve sevginin gereğidir bu.

Bu dediklerimi unutma emi?

Çok eskiden iki çocuk varmış. Bu çocuklar çok iyi arkadaşmış. Birlerini korur ve kollarmış ikisi. Çocukken beraber oyunlar oynayıp tatlı zamanlar geçirirlermiş. Yaşları biraz büyüdükten sonra ise hayatta kalmak için çalışmak gerektiğini anlamışlar. İki çocuk bir köye gitmiş ve o köye bir adamın koyunlarına çobanlık yapmaya başlamışlar. İşlerini çok seviyorlarmış ve çok da iyi iki çoban olmuşlar.

Bu ikisinin de adı Yusuf'muş biliyor musun... Bir gün Yusuflardan biri köyde düğüne gitmek istemiş. Diğer Yusuf da önce hayvanları beraber otlağa kadar götürmelerini istemiş. Anlaşmışlar. Hayvanları otlağa götürdükten sonra bir Yusuf düğüne gitmiş diğer Yusuf da hayvanlara çobanlık yapmaya devam etmiş. Arkadaşına yaptığı bu iyilik için de çok mutluymuş. Aradan uzunca bir süre geçtikten sonra otlakta hayvanlara bakan Yusuf'un uykusu gelmiş ve uyumuş. Hayvanlar da bir süre sonra almış başını gitmişler.

Akşam olup Yusuflar hayvanları bulamayınca beylerinin yanına korka korka gitmişler. Beyleri sadece şunu söyler: "Ya sürülerimi bulursunuz ya da ben size ne yapacağımı bilirim."

İyice telaşlanan Yusuflar hayvanları aramaya çıkmış. Biri bir tepeye bakmaya diğeri de başka bir tepeye bakmaya gitmişler ve hiç durmadan bağırmışlar:

"Yuusuuuf, buldun muuuu?"

"Yuusuuuf, buldun muuuu?"

Hayvanlarını bulamamışlar. Yusufların düştüğü bu hallere acıyan Tanrı onları kuşa çevirmiş.

İşte biz Yusufçuk kuşlarının sesi Yusufların birbirini hayvanlarını ararken çağırmalarına benzer. Bak şimdi dinle: