Hafızanın mükemmelliği

Yavuz Sultan Selim Han zamanında bir şair yeni yazdığı şiirini çok beğenmiş ve sultana okumak istemiş. Tabii o zamanlar gerçek sanatkara çok değer verildiği için kısa sürede huzura kabul edilmiş. Selim Han'ın yanında Hasan Can ve diğer vezirler de varmış.

Şair, heyecandan sesi titreyerek şiirini okumuş bitirmiş, sonra da padişaha bakmış. Yavuz Selim Han hiç tereddüt etmeden: '' Ama ben bu şiiri biliyorum.'' deyince, adamcağız şaşırmış. ''Nasıl olur efendim, bu şiiri ben yazdım ve ilk defa burada okudum.'' '' İstersen bir de ben okuyayım.'' demiş padişah'' '' Siz bilirsiniz.''

Yavuz Sultan Selim Han gerçekten hata yapmadan adamın az önce okuduğu şiirin aynısını okumuş. Adam şaşkınlıklar içindeyken bu sefer Hasan Can atılmış ''Bu şiiri ben de biliyorum sultanım.'' demiş. ''Destur verirseniz ben de okuyayım.'' o da okumuş. Sonra hemen yanındaki vezir ve diğerleri de sırasıyla okumuşlar...

Böylece huzurda şiiri okuyan on kişi olmuş. Şair ne yapacağını şaşırmış. ''Nasıl oluyor anlayamıyorum efendim. Ama bu şiiri gerçekten ben yazdım.'' diye kendini savunmaya çalışmış. Neyse ki sonradan gerçeği anlatıp, şairin gönlünü almışlar. Padişahın duyduğunu bir seferde ezberlediğini, Hasan Can'ın iki ve diğerlerinin de sırayla artan sayılarda ezberleyebildiklerini söylemişler. Böylece şair de rahatlamış.