İyi ki yorumu uzattın çünkü çok güzel anlatmışsın. Bunu yazdığın gün okumuştum ama fırsat bulup yanıtlayamadım bir türlü. Şimdi tekrar okudum, tekrar sevdim hem düşünce şeklini hem de kızınıza olan yaklaşımınızı. Kendi çocukluğumda ne kadar kısıtlandığım da geldi aklıma okurken :D Dediğin gibi toplum herkesi olabildiğince aynılaştırmak istiyor ki daha hakim olsun, kontrol edebilsin. Yaratıcılık o yüzden tehlikeli görülüyor hep. Gündelik hayatta da öyle. Yaratıcı insanların biraz "çatlak" (!) olduğu düşünüldüğü için uzak duran insanlar biliyorum ben. Benim başıma gelmişti mesela.

Çocukken bu gelişimin nasıl olduğuna dair bir yazı ekleyebilirim belki. Sınırların yaratıcılığı öldürdüğü kadar geliştirdiği durumlar da var yalnız onu ufak bir not düşeyim :D Onları da not alayım da sonraki yazılardan birinde şu sınırlar meselesine de değinelim :D