Zeytin Dalı

Aslında yeri gelmişken söylemek istediğim birkaç şey var.
Çizdiklerimi çoğu zaman, yazdıklarımın bir cümlesi, bir kelimesi okunur mu ümidiyle çiziyorum.

Küçük kardeşim bateri çalıyor.
Bir-iki yaşında tencereleri dolaptan çıkarıp ters çevirir, kepçelerle, oklavalarla üzerine vurup dururdu.
Biz bunları onca oyuncak varken böyle yapıyor diye yaramazlıktan sayardık.
“Davulcuya kimse kız vermez oğlum” bile dedi babam.
Ama ne oldu şimdi?
Ankara semalarında her vuruşu geceye renk katıyor.
Göğsünü gere gere “gladyatörüm” der gibi “bateristim” diyor.

Hiç ressamım demedim, ama ben de kendimi bildim bileli resim meraklısıyım.
Buraya yazacağım malzemeler, özel olarak seçilmiş falan değil.
Hatta tam aksine!
Ne bulursam onun üzerine çizerim, ne leke bırakabilirse onunla boyarım.
Çayın demiyle bile boyamışlığım vardır.

Zeytin dalını üzerinde 2b yazan bu kalemle çizdim, lise zamanımdan kalan bu sulu boyayla boyadım.

Çok kullanılmaktan soyulup dökülmüş 0 numara ve 8 numara yağlı boya fırçası gibi duran fırçaları kullandım.
Boyaların üzerindeki çatlaklardan ne kadar eski olduğunu görebilirsiniz.

Kağıt da a4 kağıdının yarısı efendim.

Yani sizin anlayacağınız öyle resim malzemeleri satan, müzevari bir dükkâna gidip, süslü püslü malzemeler falan almadım.
Elimde ne varsa onu kullandım.
Bunlar da olmasa, yine çayla, mürekkeple, kiremitleri ezip tozuyla bile çizerim.

Sonra Goggle’dan zeytin dalı görsellerine baktım biraz.
En beğendiklerimi seçtim.
Sonrada bunlara baka baka önce ana hatları belirledim.

Sonra bu hatları belirginleştirdim. (2b yazan kalemle)

Biraz gölgelendirdim yine aynı kalemi kullanarak, çünkü suluboya ile vermek istediğim yuvarlaklığı vermek daha fazla zaman alacaktı.

Hâkî renk ile ilk geçişleri yaptım.

Kestane rengi ve hakiyi karıştırıp, üzerinden ikinci geçişi yaptım.

Bu renklerin birbirine girebilmesi için, hem kağıdınızın suluboya kağıdı olması lazım, hem de resmin bir sabır ve zaman işi olduğunu unutmadan ayrıntı çalışmanız lazım.
Ben son aşamada kestane rengiyle sarıyı karıştırıp boşlukları doldurdum.
Ardından fırçada bol su, az miktarda siyah olacak şekilde bazı çizgileri belirginleştirerek derinlik vermeye çalıştım.

Bu resimde hem çizerken aklıma gelenleri yazdım, hem de hangi malzemeleri kullanıp nasıl çizdiğimden de bahsettim.
Bunun tavsiyesini de @hakancelik arkadaşımızdan aldım.

Şimdi sıra düşündüklerime geldi!

Bilmeliyiz ki;
Dostlara olan sevgimiz çok büyük olabilir.
Ama bağ, sevgimizden daha az bile olsa gereklidir.
Sadece onlarla beraber bir isteği ayakta tutabiliriz.
Adım atarız, yöntem tıpkı bir merdivene benzer.
Adım adım çıkarız.

Bacaklarımız ağrımaya başlar bir süre sonra.
Dost elimizden tutar, çeker, yükseliriz.
Sürekli adım adım ilerleriz.
• Bir zamanlar bir bilge tam da bu sebeple bir dost grubu oluşturdu.
• Onları bir çadırda topladı.
• Burada, tek bir bağı, birliği oluşturdu.
• Dostlarını sevmenin, onların tüm kusurlarını örttüğünü gördü.
• Onların da bunu görmesini istedi.
• Bu arada bencillikleri de onlarla beraber yükseldikleri merdivenin basamaklarındaydı.
• Sonra beraberce bir ihtiyaç inşa ettiler.
• Hepsinin arzusu birbirinden büyüktü.
• Tamamen bağlanıp, arzularını bir araya getirdiler.
• Sonuç hep bir ağızdan aynı şeyi dilemekti.
• Üst sistemi sevmekle, dostlarını sevmenin aynı şey olduğunu anladılar.
• Her bir dostun arkasında üst sistem vardı!
• Aslında dost da yoktu!