50 Bin Kişilik Yeraltı Şehrini Kim ve Neden Yaptı? Türkiye/Nevşehir!
Bugüne kadar yer altındaki var olan hayatla ilgili duyduğunuz her şeyi bir kenara bırakın. Çünkü belki de, en ilginci ayaklarımızın altında yatıyor ve hala çözülemeyen sırlarla birlikte Nevşehir’de binlerce yıldır güneş görmeden bekliyor. 1960’lı yılların başında bir köylü evinde tadilat yaparken duvarı yıkmasıyla evinin büyük bir tüne doğru açıldığını fark eder. Adam bunu küçük bir mağara sanmışsa da, bir fener alarak içeri girdiğinde tımarhaneler, kiliseler, garip ibadethaneler, evler kısacası ayrı bir dünya ile karşılaşır.
Öyle ki, ileride anlaşılacağı gibi burası uzun yıllar önce 50 bin kişinin güneş yüzü görmeden yaşadığı devasa bir yer altı şehridir ve insanlar o soruyu sorar kimler? Neden? Yüzyıllar boyunca yer altında yaşamış olabilir ki? Hikâye Hıristiyanlığın ilk yıllarına yani güçlü Roma İmparatorluğuna kadar gidiyor. Roma askerlerinden kaçan Hıristiyanlar, Kapadokya’da ilerlerken kendilerini gizleyebilecekleri yer altı şehirlerini inşa ederler. Girişi fark edilmeyecek bir şekilde çalılıkların arasında küçük bir oyuktan olan bu yer altı şehri öylesine müthiş bir yapıya sahip ki, bütün odalar birbirine bağlı şekilde hazırlanmış.
O dönemin teknolojisi ile imkânsız olsa da havalandırma sistemi sayesinde, yıl boyu büyük şehir aynı sıcaklıkta ve temiz havayla dolu. İçeride, Rahipler, Papazlar, Aileler, Çocuklar yaklaşık 50 bin kişi yeryüzündeki hayatın aynısını kurmuşlar. Büyük ve ürpertici bir tımarhane bile var. Dünyadaki hiçbir yeraltı şehrinde böylesine Komplike bir sistem yok. Evler sürgülü kapılarla kapatılıyor. Bu devasa yapının bugün bile tamamı hala keşfedilemedi. Derinkuyu, yeraltı şehrini inceledikten sonra doğan sorular birbiri ardına cevapsız kalıyor. Çünkü ilk Hıristiyanlar, askerlerden kaçarken buraya yerleşmiş dahi olsalar böyle bir yapıyı inşa etmek bugün bile imkânsızken bunu nasıl başarmış olabilirler?
Eğer onların bu şehri yaptığını varsayarsak bile bu yapıyı yapmak yüzlerce yıl alacak. Yoğun bir çalışma ile olabilir çünkü şehir o kadar büyük ve içeride o kadar Komplike bir sistem var ki, sadece yer altındaki kazı çalışması için bile binlerce işçiye ihtiyaç var. Hem de içeriden çıkartması gereken kayaların ve toprağın toplam ağırlığının 80.000.000 ton olduğunu düşünürsek, derin kuyudan yüzlerce kat daha küçük olan Yerebatan Sanıcı bile 10 yıllarca süren çalışma ile yapılabildi ve inşaat sırasında yüzlerce işçi, iş kazasında öldü. Fakat sürgülü kapıları, okulları, akıl hastaneleri, su sistemleri, havalandırma yöntemleri bile düşünülerek yapılmış olan bu üstün teknoloji ürünü şehri o dönem insanların ve kaçakların kısa sürede inşa etmesi ne derece mümkün olabilir?
Bu gizemi araştırmak için dünyanın birçok yerinden uzmanlar, Derin kuyuya akın ediyor. Tanrıların Arabaları isimli kitapta araştırmacı Von Danikan, Derin kuyuya yer ayırmış bölgeye gelip haftalarca ekibiyle inceleme yapan Danikan, kitapta Derin Kuyu ile ilgili şunları anlatıyor; Bu şehitler ancak havadan gelen saldırılardan korunmak için yapılmış olabilir. Çünkü Kapadokya’daki diğer Yeraltı şehirleri ile Derin kuyu arasında tünel ile bağlantı sağlanmış olduğunu düşünüyoruz. Bu büyük inanılmaz derece büyük yeraltı şehri bu nedenle ve Dünya dışı saldırılardan korunmak için yapılmış olabilir demiştir.
Şimdi size şaşıracağınız bir takım bilgiler vereceğim; Derinkuyu Yeraltı Şehri’nin üstünde günümüzdeki köylülerin yaşadığı Derinkuyu isimli bir köy var bu köyde ve civarında köylerde yaşayanların anlattığı çok eski bir hikâye ise şöyle; Hikaye o bölgede nesilden, nesile geçmiş ve kökeni bilinmiyor. Hikâyeye göre bu topraklarda çok eskiden melekler ya da bir takım başka varlıklar varmış fakat bir süre sonra yine gökyüzünden kötü niyetli bir takım Cinni varlıklar gelmiş ve aralarında büyük bir savaş olmuş. İyi varlıklar, kötü niyetli cinliler ile baş edemedikleri için yer altındaki bu şehri inşa ederek dünyanın içine saklanmışlar. Köylülerin iddialarına göre bu varlıklar hala burada yerin altında yaşıyor ve zaman, zaman nurdan ışıklar şeklinde yükseldiğini iddia ediyorlar.
güzel bir çalışma olmus