Sene 2011 veya 2010 olsa gerek. Sınav dönemlerinde ders çalışmamak için bütün bahaneleri değerlendirirdik. yine bir sınav dönemiydi ve en makul bahane olarak birimizden ''Galata kulesi dolaylarında(dibi yada yakınları) şarap içip Mis sokakta bir mekana gitmek'' çıktı. Sınav haftasıydı ve dışarda zaman geçirmek için daha güzel bir neden olamazdı. Tabi içimde huzursuz bir ses, bir vicdan sesi fısıldaşıp duruyordu. Velev ki kuleye vardık 4 kişi. Çok geçmeden resimdeki amcaya benzeyen bir amca yanımıza yaklaşıp sigara rica etti(bahane buydu). Buyur ettikten sonra plastik bardağımdaki içeceğimi ikram ettim. Hikayeler başladı. İlkin evsiz gibi duran adam (Agop) sorulan sorularla olaylarını anlatınca, tüm bir sınav haftasına gönül rahatlığıyla girmeyeceğim hayatsal hikayeler anlattı. Saint Benoit Fransız Lisesinden Ermenistana ordan ,Bank altlarına uzanan bir hayat. Ama hikayesi buruk olsada seside anlatışıda hayata yönelik bir Umut'tu sanki.
Umududa kursakda birikmiş hayalinde çok olduğunu göstermiştir Taksim bana. Ama umut hep olsun.
Güya kısa bir yorum girip upvote'licaktım. Meğersem resimdeki amca görsel hafızamdan ne kadar izler canlandırdı. Steemit te daha çok böyle içerikler görmek dileğiyle @caglar.dtpnr