Yaşamın Ucuna Yolculuk

Yolculuk ilginçtir. Yaşamın sürekliliği içinde, başlı başına kesitler oluştururlar. Dağlardan, deniz kıyılarından, kentlerden, gecelerden geçilir. İnsanlardan geçilir. Irmaklar görülür. İnsanlar görülür. Kalabalık ya da bomboş istasyonlar belirir. Sonra herhangi bir ormanla karşılaşırsın. Belki birkaç gün önce geçtiğin bir orman. Bir kent. Ağaçların kızıl kahverengiliğini, yeşilliğini, çıplaklığını algılamış mıydım, diye sorarsın kendi kendine. Yol kıyısında bir başına bir çocuk durur. büyük bir siyah şemsiye tutar elinde. Yeşil, yün örgüsü bir başlık giymiştir. Elinde gene yeşil, çırtlak yeşil bir plastik torba tutuyordur. Yanı başında güttüğü iki koyun durur. Çocuk, kendini bürüyen yalnızlığın, boşluğun bilincinde değildir. Ve diğer dünyaların. Her insanın oluşturduğu bir bütün dünyanın. sonra yol ilerler. Dünyalara açılan yeni yaşamlardır yolculuklar...

Tezer Özlü - Yaşamın Ucuna Yolculuk

Uzun zamandır uzun otobüs yolculuğu yapmamıştım. Aniden gelişen bir durum ve aniden yola düşmek... Hâl böyle olunca o upuzun yollar da düşüncelerle, hayallerle geçiyor ister istemez. Güzel bir şey için çıkmıştım yola, zor gelmiyordu hiçbir şey. Yol ilerlerken ve geçerken dağlardan, evlerden, kıyılardan, insanlardan; arada böyle kaydettim camın ardından gördüklerimi. Yolculuk ilginç gerçekten. Aynı yollardan defalarca geçersiniz ama hiçbir yolculuk birbirine benzemez. Bir sonraki yolculuğum da tamamen farklı olacak, inşallah. Belki o zaman anlatacak daha çok şeyim, sizlerle paylaşacak daha çok fotoğrafım olur. Şimdilik bu kadar, okuyan herkese teşekkür ederim :)