Sizin sayfanıza her girdiğimde aynı şeyleri hissediyorum. Tarifi yok, anlatılmaz ama satırlarda yaşıyor o hüzün. Elinizi uzatsanız dokunabilirsiniz belki. O kadar canlı. Hâlâ... Her bir satırda aynı kalp ağrısı. Yakıp geçiyor.
Sizin sayfanıza her girdiğimde aynı şeyleri hissediyorum. Tarifi yok, anlatılmaz ama satırlarda yaşıyor o hüzün. Elinizi uzatsanız dokunabilirsiniz belki. O kadar canlı. Hâlâ... Her bir satırda aynı kalp ağrısı. Yakıp geçiyor.
Kime ne hissettiriyor bilmiyorum ama bazen birinin yarasını sızlatacak diye korktuğum oluyor, ikilemde kalıyorum paylaşıp paylaşmamak konusunda...
Hüzün can vermiyor ve bizimle yaşıyor bu kesin...