İBRAHİM YOLDAŞI ÖLÜMSÜZLÜĞÜNÜN 45.YILINDA ANIYORUZ.

gözaltındayken uzunca bir süre işkence görmediği için artık tutuklanacağını ve hapse götüreleceğini düşünen ibrahim kaypakkaya babasına mektup yazar. mektupta artık onu görmeye gelebileceğini yanında bir miktar para, temiz çamaşır vs. getirmesini de söyler. baba yolda giderken bindiği araçta ibrahim kaypakkaya'nın hakkında konuşan iki adam vardır. onlara hapisanenin nerede olduğunu sorar kendisinin ibrahim'in babası olduğunu söyler adamları kendinden sanıp. tabii orada dayağını yer ve öyle gider.

daha sonra hapishaneye oğlunu görmeye gittiğinde oğlunun intihar ettiğini söylerler. baba tabii ki buna inanmaz oğlunun ona mektup yazdığını oğlunun intihar edecek biri olmadığını anlatır. oğlunu onların öldürdüğünü söyler. sonuç olarak ancak oğlunun naaşını alabilir uzun tartışmalar sonrası. ve oğlunun başı kesilmiştir. ayrıca vücudu taranmış şekildedir. cenazesini gömene kadar polis takip etmiştir ali kaypakkaya'yı.

ibrahim kaypakkaya sorgulanırken tırnakları sökülmüş parmakları kesilmiş yakalandığında karda yalın ayak yürütüldüğünden ayakları kangren olmuş kendisinden habersizce ayakları kesilmiş fakat yine de sorgulamaya giden her arkadaşının arkasından marşlar söyleyerek moral destek olmuş onlara marşlarla halaylarla sorguya gitmelerini bağırmış tek kelime bile sır vermemiş gerçek bir cesaret örneğidir.