23 Nisan'ın Bendeki Yeri [Cointürk 26.Projesi] mathilda#0062

Öncelikle TR, Kuşadası, Cointürk ailesine teşekkür ederim. Herkese kocaman sevgiler, selamlar...

23 Nisan...

1 ay önce başlardı hazırlıklarımız. Okulun yürüyüş takımındaydım. Beden öğretmenimiz sağ-sol, sağ-sol diyerek çalıştırırdı bizleri. Herkes adımları aynı seviyede atar, kollar omuz hizasına kadar kalkar, eller yumruk şeklinde sıkılır ve ayaklar ses çıkarması için yere hızlıca vurulurdu.
Bazen okul kıyafetleriyle katılırdık 23 Nisan'a, bazen farklı kareografiler için farklı kıyafetlerle katılırdık. Hatırlıyorum da bir defasında pelerinle katılmıştık. Çoğumuzun pelerininin içi kırmızı birkaçımızın ise beyazdı. Pelerinleri içerden tutup dışarıya doğru sırtımızın üzerine kaldırdığımız zaman görkemli bir Türk bayrağı oluşturmuş oluyorduk.
Gösterilerde askerler, arabalarıyla geçerdi biz yürüyüşümüzü tamamladıktan sonra. Arabalarda bolca madalya kazanmış gazilerimiz bulunabiliyordu. Önemli insanlar, sevilen insanlar geçerken el sallamayı da ihmal etmezlerdi.

23 Nisanlarda evde uyuyup tatil yaptığımı hatırlamıyorum çünkü hep bir gösterinin parçası oluyordum. Güzel gösterilerin, güzel anıların...

İçindeki çocuğu kaybetmemiş insanlar, çocukluk anılarının önemini gayet iyi bilirler. Bildikleri önemli bir şey daha vardır ki o da şudur: Hayatın tüm zorluklarına ve engellerine karşı ne kadar güçlü bir adam ya da kadın olarak görünmeye çalışırlarsa çalışsınlar, onların bir parçası her zaman çocuktur.

Mutlu olmak için çocukluğumuzu hatırlamak en güzel yöntemlerden biridir çünkü insan en kolay çocukken mutlu olur.
23 Nisan günleri de çoğu kişi için bu tarz bir mutluluk olmuştur.

Bu fotoğrafta o günü her ne kadar hatırlamasam da ablam her zaman bu fotoğrafı 23 Nisan kutlamalarından dönüşü sırasında çektiğini söyler. O günün güzelliğinin farkında olacağım ki böyle kocaman gülmüşüm. İnsan en kolay çocukken mutludur demiyoruz boşuna :)