Kişisel gelişim dediğimiz olgu sadece id'imize; "bak şimdi uslu duracaksın, burada bu şekilde orada o şekilde davranacaksın" demekten başka bir şey değil aslında. Yani bizler hiç bir zaman tam anlamı ile mükemmel birer varlığa dönüşmeyeceğiz zira bunu bizim özümüz istemiyor. Sadece bastırılmış duygularla hayata bakıyoruz ve biz buna maalesef medeniyet hali diyoruz. Yakın dostluklarımızı da id'imize göre tercih ediyoruz. Bunalıyoruz çünkü, her zaman rol yapmak bizi sıkıyor. Dostlarımızla bastırılmamış duygularımızla yola çıkıyoruz. Yeni bir kişi ile karşılaştığımızda ise, pençelerimizi, dişlerimizi çıkartıyor ve ön yargı duvarını örüyoruz. Bu ön yargıyı neden bizler daha çok yapıyoruz. Acaba, Türk milleti olarak bize saçma sapan dayatılan kalıpların aşırı derecede id'imize müdahale etmesi sonucu koruyucu olarak tik haline gelmiş olabilir mi? Bu yazdıklarımın da hiç bir bilimsel yanı yok, tamamen benim fikirlerim...
Ön yargı sorunu bende de fazlası ile var... Yok etmek için çalışıyorum. Başarırız umarım. Böyle yazılarla uyarıldığımız sürece..
Tebrik Ederim.