KIRMIZI PAZARTESİ/Gabriel Garcia Marquez

Ön yazı ve eleştiri mahiyetindedir.

Farkındalık yaratman isteyen bir cinayet romanı diyebiliriz kitaba. İlk kullandığım kelimeden anlayacağınız üzere diğer cinayet romanlarından çok farklı bir bakış açısıyla cinayet olayını değerlendirmektedir. Genelde cinayet romanların da esrarengiz bir ölüm ve sonlara doğru hiç beklenmedik kişinin katil çıkmasıdır olay örgüsü. Ancak Marquez romanın ilk kısmında cinayeti kimin işlediği okurlarla paylaşıyor.

Kitabın ilerleyen bölümlerin de ise toplumun bağıra bağıra gelen cinayete engel olmamasını, ses çıkarmamasını vurguluyor. Cinayeti kimin işlediği kimsenin umurunda değil. Cinayetin öncesi ve sonrasıyla birlikte cinayetin işleniş biçimini toplum üzerinden ele almaktadır. Kitap bir yandan sıkıcı bir yandan sürükleyici... Karakterler, Kolombiya kültürüne uzak bireylerin anlamasını zorlaştıracak kadar çok, yabancı ( kültür olarak ) ve uzun olduğu dikkate alındığında sıkıcı ancak farklı bir bakış açışı kazandırmakla o kasaba da yaşayan herkes gibi sanki şahsen ben de seyrettim ölümü... İşleneceği herkesin adı gibi bildiği ancak kimsenin engel olmak istemediği bir cinayet bizlere aslında toplumların ne kadar kirli olduğunu göstermektedir.

Ana düşünce asıl cinayet failinin, cinayeti işleyen şahsın değil de cinayetin işlenmesine adım adım giderken sessiz kalan toplumun olduğunu bizlere söylemektedir. Olaylar karşısında olumsuz fiili ortaya koyan şahsın suçlu olduğunu değil de olumsuz fiilin ortaya çıkması ve onu sonuca götüren durumlara engel olmayan insanların asıl suçlu olduğunu bağıra bağıra bizlere söylemektedir.

Kanaatim odur ki yaşadığımız toprakların en büyük problemi de bu fasit dairedir. Ve bu olaylara hergün tanık oluyoruz....