köy hayatı / village life

village life is freedom. is not it. a process in which the body is tired and the brain is rest. from the water to the morning, from the green to night, full naturalness
sizce de özgürlük değil mi ? bedenin yorulup beynin dinlendiği bir süreç bir yaşam biçimi köy hayatı. suyundan, sabahına; yeşilinden, gecesine tam bir doğallık.

zaman öncesiydi. çocukluğumuzda köy dendiğinde kanatlanırdı hayallerimiz. ne bileyim doğallığıyla örtüşürdü masumiyetimiz. şimdilerde ise sade ve sadece "orada bir köy var uzakta, gitmesek de kalmasak da" diye devam ediyoruz. haklıyız da. günümüz ve şehirleşmesi tamamen arzular hale getirdi bizi köy hayatını. hele hele gecelerinden sıyrılıp artık gündüzleri de suç makineleşmesi şehirlerin meydanlarına uzanmışken, avm denilen, kişilerin adeta körleşmişcesine içinde ömrünü, iktisadını, kendini tükettiği mekanlar şehir merkezlerine kadar sirayet etmişken, asgari ücret 1404 tl iken kiralar 800-1000 tl bandında seyrediyorken, genci yaşlısı beton bariyerler arasında klavye, tv, telefon başında sosyalleşiyorken, mavi sandığımız gökyüzü dumandan, isten, pislikten başka bir renge bürünmüşken, yapay yeşillenmeden dolayı ağaç görünümlü süsler altın kafesteki bülbül edasıyla rüzgara dahi yapraklarını vermekten utanıyorken, komşu komşunun külüne muhtaçken selam verdiğin komşunun içinden sövdüğünü, sen açken onun daha da doyduğunu biliyorken, yetişen çocukların toprak kokusu bilmeden cep telefonları başında kırmızı balık nidalarıyla avutulduğunu görüyorken, ve son olarak paraların modern putlar olduğu gerçeğini görüyor ve artık koca koca gökdelenler arasından pervasız ve de fütursuzca uzaklaşma hissi insan içinden geliyorken insan köy hayatına kaçmak istemesin de ne yapsın. oradaki o yeşilin, o rüzgarın, ne bileyim bir küçük toprak parçasının. gerçekten insan esaretten sıyrılıp özgürlüğünü istiyor yeri geliyor. özentiliğinden değil de doğallık ve sadeliğinden midir bilmem köy hayatı candır. özgürlük her can için ihtiyaçtır.

foto kaynak : www.hurriyet.com.tr