Çocukluğumuzun, Çocuklarımızın Bayramı [Cointurk 26. Projesi] (kamuhuzuru#3248)
Bu post @kusadasi hesabının Türkçe kripto blog postlarını ve kaliteli Türkçe içerikleri artırmayı amaçlayan #cointurk projesi için hazırlanmıştır.
23 Nisan 2003.
Üçüncü sınıftayım.
Klasik bir 23 Nisan gibi devam ediyordu her şey. Okulda toplanılır, Andımız ve İstiklal Marşı'mız okunur, şiirler kompozisyonlar okunur, okul müdürü veya varsa davetli büyük büyük amcalar konuşmalar yapar, Ata yad edilir, ulusal egemenliğin önemi vurgulanır, sonra da herkes dağılırdı. Ben de bunları düşünerek gitmiştim zaten okula o gün. Başka şeyler de yaşayacağımın farkında olmadan.
Vildan Hocamız vardı. Sınıf öğretmenimiz. Dünya tatlısı bir insan. Üniversite son sınıftayım hala Facebook'tan ara ara hal hatır sorar. Doğum günlerimi es geçmez. 24 Kasım'da ben de aynı şekilde. Çok yardımı olmuştur bugünlere gelmemde.
Hiç uçurtma uçurmayan bir çocukluğum oldu. Çünkü metropolde büyüdüm. Ama metropolde dediysem öyle şatafatlı apartmanlar, elit semtler değil. Kışın soba isi sokan, akşamları sokaklarında kavganın eksik olmadığı yerlerdi. Tam Tarlabaşı ve Kasımpaşa arası ama (maalesef) Tarlabaşı'na daha da yakındı. Dolayısıyla uçurtma uçuracak bir alan yok denecek kadar azdı. @embesilikat ile tanışıklığımız da oradan geliyor zaten. Çocukluk arkadaşım yani. 10-12 senelik hukukumuz var.
Vildan Hoca her öğrencisiyle özel ilgilenirdi. Bazıları ile daha fazla ilgilenirdi ama bunu diğerlerine belli etmezdi diğerleri üzülmesin diye. O 23 Nisan'dan önce bana Hiç uçurtma uçurdun mu? diye sormuştu. Hayır öğretmenim. deyip gitmiştim yanından. 23 Nisan 2003'te beni yanına çağırdı. Elinde birkaç çıta ve büyükçe birkaç poşet. Okulun arkasındayız. Yukarıda bahsettiğim yok denecek kadar az olan uçurtma uçurabileceğin bir yerdi okulun arkası ama tek başına bir çocuk olarak gidersen tinercisi, hapçısı hepsi orada olduğu için sıkıntı çıkma ihtimali vardı.
Daha sonra uçurtmayı yaptık ve uçurtmayı bana verdi Vildan öğretmen. Ama ne yapacağım hakkında hiçbir bilgim yoktu. Yarım saat sonra bir baktım ki uçurtma elimde gerçek bir bayram yaşıyorum. İşte gerçek bir bayram yaşıyordum. "Çocuklar gibi şendik." cümlesinde ""çocuklar" tam olarak bendim. Bir saatlik eğlenceden sonra ne kadar çok teşekkür ettiğimi hatırlamıyorum.
Bu arada çocuklara ithaf edilen tek bayram olan 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramımızı kutluyor; Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarını da sonsuz saygı ve minnetle anıyorum.
Bizim Vildan hocamız yoktu ya. Feyzullah vardı, her tenefüste döverdi beni kesin; bi ders çıkışı bir de ders girişinde es geçmiyordu. Gerçi hakkını yemeyeyim matematik konusunda hakkaten iyiydi. Kesin hatırlarsın Feyzullah'ı. B şubesi olarak hep bir Vildan hoca istedik. Kapı aralarından, anahtar boşluklarından hep izledik. Ne günlerdi bee... Ağlamıyorum :))
Hatırlıyorum hatırlıyorum. Kıl bi tipti. Çok iyi matematikçiydi ama asla iyi eğitimci değildi şimdi anlıyoruz işte. Vildan Hocam öyle miydi be. Evladı gibi görürdü bizi evladı. Hala arada hal hatır soruyor aşırı mutlu oluyorum.
Evet ya o eğitimci kimlik çok önemli nitekim çok az insan sahip maalesef. Yaşıyor mu bilmiyorum valla ben aslında bir teşekkürü hak ediyor tabi yanında bir küfürü de :)
Metropol dediysem... :) "batının sadece ahlaksızlığıydı bize kalan" diyesim geldi:)