Aziz Bir Dosta Mektup

Kafamı bir türlü toplayamaz oldum azizim. Zihnimde oradan oraya uçuşan düşüncelerime hükmedemiyorum, dahası onlar bana söz geçirir oldu.

Hayli zaman oldu iki lafın belini kırmayalı seninle. Nicedir aramıyorsun da. Telefonla barışık olmadığını bilsem de gönlüm güceniyor ne yapayım. İnsanoğlu işte, bazen adı gibi bilse de gerçekleri kendince bir kılıf uyduruverir her şeye. Gittikçe de inanmaya başlar o sahte kılıfın görüntüsüne. Ne diyordum? Evet, özledim. Ne zaman müzik dinleyecek olsam senin sevdiğin parçalara gidiyor elim. Ve bir o kadar da İstanbul'da sevdiğin yerlere götürüyor beni ayaklarım. Dün Kanlıca'da idim, bugün de Kız Kulesi'ne geldim. Havalar soğuk bu aralar ama merak etme sıkı giyiniyorum. Geçen sefer şiddetli geçirdiğim hastalıktan sonra aklım başıma geldi. Umarım sen de iyisindir, günlerin birbirini kovaladığı şu zamanda hayattan lezzet alabiliyorsan ne mutlu bana. Ben bu aralar anı kaçırır oldum azizim. Kendimi bile zor fark ediyorum, çoğu zaman aklım bir önceki anda kalıyor. Geçen zamanda, keşkelerimde veya hatalarımda buluyorum kendimi. Hal böyle olunca ben de kendimi yürümeye verdim, habire yürüyorum. Bilirsin, ne zaman kafamı toplamaya çalışsam durmadan yürürüm. Hatırlıyor musun bir keresinde hava yine böyle soğuktu, gökyüzü aynı bugün olduğu gibi bulutlarla kaplıydı, belliydi yağmurun yağacağı. Okuldan çıkmıştık. Sen otobüse binelim demiştin bense yürüyelim diye tutturmuştum. Yine buhranlı zamanlarımdı, yürümek istiyordum. Ziyadesiyle yorgun olmana rağmen benimle eve kadar yürümüştün. Yolun yarısında yağmur bastırdığı halde yine de binmemiştik otobüse. Ama değmişti doğusu. Eve vardığımızda hiç hissetmediğim kadar iyi hissediyordum. Bunun için sana teşekkür edip etmediğimi hatırlamıyorum ama şu an etmeliyim. Teşekkür ederim dostum. Her ne koşulda olursa olsun yanımda olduğun için ve bana çok şey ifade eden dostluğun için, teşekkür ederim. Şimdilerde hayat bizi farklı şehirlere savurmuş olsa da, farklı farklı işlerimiz, çevrelerimiz ve uğraşlarımız olsa da biliyorum ki sen hep oradasın. İyi ki varsın! Satırlarım daha fazla duygusallaşmadan önce mektubumu bitirmeliyim, değilse gözyaşlarımı akıtacağım mürekkep yerine. Haa bu arada unutmadan söyleyeyim, bu fotoğrafı senin için çektim. Ne kadar özlediğini tahmin edebiliyorum. Ve birazdan çaycı Ahmet Abi'den şöyle demli bir çay içeceğim Kız Kulesi'ne karşı. Merak etme azizim, senin yerine de içerim.