İlk 23 Nisan'ım [Cointurk 26. Projesi] | @fotobot#0528 |

Az önce çok ilginç bir şey oldu. 23 Nisan anısı düşünürken 23 nisan'a dair pek bir şey hatırlamadığımı farkettim. Bu durum beni biraz korkuttu çünkü lise sona kadar hep bir şekilde kutladım bu özel günü. Aslında hatırlıyorum ama bir türlü birleşmiyor kafamda. Çok anı olmasından kaynaklı olduğunu düşünüyorum ve yazdıkça açılırım diyerek başlıyorum.

İlk hatırlayacağım anı sanırım anaokulu 23 Nisan günüm. Haftalar öncesinden o gün için hazırlanmaya başlamıştık. Öğretmenimiz bu konuda çok gergindi. Anlam veremiyordum biz eğlenerek hazırlanırken o neden bu kadar gergindi. Her şeyin kusursuz olmasını istiyordu ama çocuktuk biz. Provalar sırasında hasta olduğum için 2 gün gidememiştim. O sırada bir hareket öğrenmişler buna da 'kürek çekmek' demişler. İyileşip okula gittim, prova sırasında öğretmen kürek çekin dedi. Bilmediğim için durup sormak yerine gerçek anlamda bildiğim kürek çekme hareketini yapmaya başladım. O sırada öğretmenimin yanlış yaptığım için beni azarlaması ve herkesten farklı bir hareket yapmanın utancı ile kendime geldim. Daha sonra ne oldu ne hissettim hatırlamıyorum. Ama büyük heyecan ve gerginlik ile hazırlandığımı biliyorum. O gün geldi çattı. Aşırı heyecanlıyım ilk sahnem ilk güzel kıyafetlerim ilk defa bir şeye bu kadar emek verişim. Heyecandan ötürü olduğunu düşündüğümüz bir şey oldu o gece. Gece bir ateşlenmişim akıllara zarar. Hayal gördüğümü hatırlıyorum o gece. Öyle bir ateş yani. Salonda annemle yatıyoruz televizyon düğmesinin kırmızı ışığı arada aleve dönüşüyordu. Gördüğüm hayalde yani. Bunun hayal olduğunu da büyüyünce anladım. Gösteriye gidip gidemeyeceğim konuşuluyor ve iyileşmem için çabalıyorlar. Üzüntüden kahroluyorum. Sabah bakarız artık diyip yattılar. Ben hiç uyumadım o gece. Sabah olduğunu hatırlıyorum uyuyakalmışım sonra annem geldi uyandırdı. Ateşim düşmüştü ama hala hastaydım. Benim ısrarlarım ve ağlamalarım sayesinde o gösteriye gittim. Krem rengi gelinlik gibi bir elbise kafamızda da aynı şıklıkta bir şapka. Erkeklere de gömlek papyon. Bizler küçük hanımefendiler Onlar küçük beyefendiler. Nasıl heyecanlıyız. ve üstelik dans eşim o zamanlar aşık olduğum genç. 6 yaşlarında renkli gözlü güzel gülüşlü delikanlı. (Şimdi görsem yolumu değiştiririm afedersiniz clubber boy olmuş. Evlerden ırak.) Her neyse aşk bu işte ota konmamış. Annelerimiz bize bakıp ne kadar tatlı olduğumuzu konuşuyorlar benim heyecanıma heyecan katıyorlar. O güne ait tüm fotoğraflar da gözlerim şiş suratım sapsarı ama aşırı heyecanlı bir gülümseme. O gün gayet iyi oynadığımı düşünüyorum. Zaten anaokulu gösterilerinde tüm çocuklar hata yapar. 23 Nisanı güzel yapanda bu bence heyecanlı ve sevimli hatalar yapan o güzel çocuklar. Mustafa Kemal Atatürk'e bu günü çocuklara armağan ettiği için teşekkür ediyorum. Minnetle anıyorum.

kaynak