Paylaşmayı, tanımadığım insanları mutlu etmeyi öğrendiğim gün [Cointurk 26. Projesi] @firatuz#4844

Her çocuğun olduğu gibi benim de 23 Nisan'la ilgili güzel anılarım
var, ne de olsa adı üstünde çocuk bayramı, ve dünyada çocuklara
armağan edilmiş tek bayram, bu da Atatürk'ün çocuklara ne
kadar önem verdiğini gösteriyor.

Benim 23 Nisan'la ilgili en aklımda kalan anım ise, ilkokul 3. sınıfa
giderken, okulumuzda 23 Nisan'da yine coşkuyla törenlerimizi
tamamladık, o gün annemle babam da benimle birlikte gelmişlerdi.
Zaten annem ve babam böyle özel günlerdeki törenlerde bana
okulda eşlik edip, coşkumuza ortak olurlardı.

Tören bittiği zaman eve döneceğimiz zaman, babam bana okul
çıkışı bekleyen baloncudan balon almak için baloncunun yanına
gittiğinde, baloncu (fiyatı tam olarak hatırlamıyorum, sadece örnek
olsun diye veriyorum), "abi, balonların tanesi 5 TL, ama hepsini
alırsan (yaklaşık 40-50 tane elinde kalmış) hepsini 50 TL'ye bırakırım"
dedi, babam da balonların hepsini aldı.

Ben elimde 40-50 balon (nasıl uçmadıysam o balonlarla beraber)
annemle babam yanımda eve doğru gitmeye başladım. Yolda yürürken
bir tane teyze bana "baloncu balonlar kaça" diye sordu. Ben annemle
babama baktım. Babam "oğlum bugün ne de olsa çocuk bayramı, sen
zaten bu kadar balonu evde ne yapıcaksın, bence başka çocukları
sevindir, soranlara ver gitsin" dedi. Her çocuğun o an içinde olacağı
kıskançlık, fesatlık gibi duyguları tattım ne de olsa o balonlar bana
alınmıştı, neden tanımadığım çocuklara bedava verecektim, ama
ses çıkaramadım.
Eve "baloncu, balonlar kaça" cümleleriyle döndüm. İlk başta hissettiğim
kıskançlık ve öfke, çocukların balonu aldığı zamanki neşelerini
gördüğümde mutluluğa dönüştü.
Annem bana "baloncu" diye bağırdıklarında utanıyor musun diye sordu,
aslında utandığım halde "yok" dedim, insanların bana baloncu diye
hitab etmeleri pek de hoşuma gitmemişti. Eve döndüğümde ise
kendimi daha iyi hissediyordum, çünkü benim balonları aldığım zamanki
mutluluğumu belki 40-50 çocuk daha tatmıştı.
O gün 23 Nisan gibi özel bir gün olması haricinde tanımadığım insanları
mutlu etmenin keyfini tattığım (sanırım babamın amacı bana bunu
öğretmekti) özellikle hizmet sektöründe çalışan insanlara saygı göstermeyi
öğrendiğim (örneğin garsonlara "garson bey" diye hitap etmek, birşey
isterken "rica etsem" demek), ayrıca paylaşmanın önemini ve güzelliğini
anladığım unutulmaz bir 23 Nisan oldu.