Ben Kimim? / Who am I ?

Merhaba, bugün farklı bir içerikle steemit'deyim. Çoğu kişinin profilini incelediğimde ilk olarak kendilerini tanıttıklarını gördüm. Geç kalmış olsamda sizlere kendimi tanıtmak istedim. Geç olsunda güç olmasın değil mi? :)

Ben Fadime. 16 yaşındayım. Liseye gidiyorum. İnsanları, doğayı, araştırmayı ve bilgi edinmeyi seviyorum. Geçmişe çok kıymet veririm. Yaşadığım bütün olumsuzluklara karşı dik durdum ve hep gülümsedim. Gerçek dostluğu ve sevgiyi ise hâlâ bulmuş değilim. İnsanların neden birbirlerini kırdıklarını, neden birbirlerinin arkasından iş çevirdiklerini bilmiyor ve anlam veremiyorum. Verdiğinde eksilmeyen hatta çoğalan birşey varsa buda sevgidir. Çoğu kişi bu konuda cimri. 😑 Hayatı ve bizlere sunulan şeyleri (iyi veya kötü) bir ön eleme sınavı gibi düşünüyorum. 😅 Ve bu sınavı geçeceğime inanıyorum. Asla bir şeylere isyan etmedim. Küçük yaşlarda dik durabilmeyi öğrendim. Kendime güvenim çok yüksek. Olumsuz durumları hemen kabullenmek yerine çözüm yolu ararım. "Hiç birşey imkansız değildir" çünkü.

Ölümü bir yok oluştan çok, daha güzel bir hayata açılan kapı olarak düşünmem ise daha cesur görünmemi sağlıyor olabilir.🌸
Dünya her saniye karşımıza hayatımızı değiştirecek bir şey çıkarabilir. Genelde benim hayatımı olumsuz etkileyen şeyler çıkıyor ama, dediğim gibi hiç bir zaman yenilmedim ve yenilmeyeceğim. Gerçekler bazen insanların canını sıkar sadece. 😶

Daha çok küçük yaşlarda başkalarının yerine mutlu olmayı öğrendim. Bu benim için büyük bir erdem. En sevmediğim şeylerden biri ise çok nadir olmakla birlikte birinin bana şaka bile olsa kıskanç demesi. Çünkü kendimden çok başkalarının mutluluğuna sevinmişimdir hep. Küçük bir kız çocuğunun ip atlayamaması, saklambaç, seksek oynayamamasının ona neler hissettirdiğini kim bilebilir ki. Ama yinede eğlendim, arkadaşlarım oynuyor diye sevindim. Hatta oyunu ben başlatırdım hadi oynayalım. Ben ipi sallarım. Hadi seksek oynayın. Koşu yarışmaları kim hızlı koşacak. En sevdiğim oyunlardı ama hiç oynamadım ki. Küçükken hep cennette oynarım diye düşündüm. İşte bu yüzden kıskanç denilmesinden hiç hoşlanmıyorum.

Doğduğumda anneme beklemeyin bu bebek ölür demişler. Ama şuan yaşıyorsam, yaşayacak güzel günlerim varmış demektir. Hep bu düşünceyle hayatıma devam ettim ve ileride güzel şeyler başaracağıma inanarak buraya kadar geldim. Önümde daha uzun bir yol var ama bu güne nasıl geldiysem o yolada öyle gideceğim. En büyük destekcimse annem tabi. Bizim köyün yaşlıları hep dediler " bu çocuğu niye okutuyon, yürüse kendi gitse tamam, böyle taşıyon okuyup da ne olacak" diye. Belkide hırsımın büyük kısmı bu yüzden, ne olacağımı onlara kanıtlamak için. Şimdi gördüklerinde maşallah benim çocuğum, yeğenim doktor olur avukat olur, biz hasta olunca ona gideriz. Diyorlar. İnsanların bu değişken hallerini sevmiyorum.

Bu yıl sayısal bölüm seçtim. Eczacı olmayı düşünüyorum ama bu mesleğin geleceği kötü görünüyor. Her an Psikolog olmaya karar verebilirim. Ama her ne olacaksam en iyisi olmam gerektiğini düşünüyorum. Aslında teknoloji de hiç uzak gelmiyor. Belki bir bakarım o taraflardayım. Yaptığım meslek testlerinde ( ne kadar doğru olduğu hakkında emin değilim) psikolog veya siyasetçi olabileceğim çıkıyor hep. Küçüklüğümden beri zaten siyasete ilgi duyardım ama sözel bölüm biraz ağır geliyor bana sayılarla uğraşmak daha keyifli. Şimdilik bu kadar tanımak yeter bence.
Steemiti ise fizyoterapistimden duymuştum. Ve eve gelir gelmez steemite kaydoldum.
Steemit benim için hem düşüncelerimi rahatça ifade edebileceğim bir ortam, hem arkadaş edinebileceğimiz bir sosyal medya, hemde geleceğimi şekillendirebilmem için bir nevi stajyerlik görevi gibi geliyor.

★Postumu okuduğunuz için teşekkür ederim hepinize. 🌹 Umarım bizler steemitin kalıcı üyeleri ve bu sistemin temelleri olarak kalırız. Büyümemiz ve en iyiyi görmemiz dileğiyle..