Bir İnsan Bir Şiir "**Necati Cumalı ve Bir Ana Şiiri**"

Necati Cumalı Türk Edebiyatının yetiştirdiği en değerli şair ve yazarlardan birisidir. Kendisi 1921 yılında Yunanistan da doğmuş, sonrasında ailesiyle birlikte Türkiye'ye geldikten sonra eğitim hayatını liseyi İzmir'de, Üniversiteyi Ankara Hukuk Fakültesinde bitirmiştir. Birçok farklı görevlerde bulunan Şair ilk şiirini 1939 yılında yayınlamıştır. Şiirlerinde sevgi, mutluluk ve özlem konularının yanısıra toplumsal konulara da değinmiştir.
1955 senesinden sonra şairlikle beraber öykü, roman ve tiyatro oyunu yazarlığı da yapmıştır. Roman ve öykülerinde özellikle Ege bölgesinin kırsallarındaki insanların sıkıntılarını işlemiştir.
Burada şairimizin Bir Ana adlı şiirini paylaşmak istiyorum.
Bir Ana
Kadın çamaşırdan dönüyor olmalıydı
Kolunda bohça, sert soda kabartmış ellerini
O yaşta bütün yahudi kadınları gibi
Sırtında eski bir siyah kadife hırka
Bir şikâyet yorgunluk ifadesi bakışlarında

Küçük, çilli, dik kızıl saçlı
Satılmamış gazeteleri koltuğunda
Üşüyen bütün küçük çocuklar gibi
Burnunu çeke çeke, avuçlarını hohlaya hohlaya
Sürterek eskimiş kunduralarını
Ayak uyduruyordu anasının adımlarına

Onlar önde, ben arkada
Bir mart gecesi onbirden sonra
Taksim'den Tünel'e kadar yürüdük
Alçak sesle konuşuyorlardı aralarında
Sanki bir değirmen ağır ağır dönüyor
Hayat, ağır ağır akıyordu
Bulanık, kirli nehirler gibi
Büyük, karanlık binalar arasında.

Necati Cumalı