bahar geldi

resimdeki çiçekler balkondaki çiçeklerimizden bir tanesi.bahar benim için yeni bir uyanış yeni bir güne başlayış yeni bir doğuş .hani sabah yataktan kalkarsınız ya şöyle gerinerek esneyeyerek bahar bana böyle bir uyanışı hatırlatıyor.toprak uyanıyor hayvanlar uyanıyor bitkiler uyanıyor hatta insanlar bile baharda farklı uyanıyorlar.kışın o uyuşukluğu gitmiş sanki kabuk değiştirmiş gibi canlanıyor insanlar.baharı sanırım en güzel hayvanlar ve bitkiler anlatıyor.ahırdaki yada agıldaki hayvanlar baharın dışarı çıkarılırlar.onların o halini hoplayıp zıplamalarını görmenizi isterim.tabi birde çiçek açan tomurcuk açan tüm bitkiler tüm doğa rengaren ve cıvıl cıvıl kuş sesleri.insana yeni bir heyecan katıyor mutlu ediyor.bir de baharın geldiğini nevruzdan biliriz.nevruz bayramından bahar şenliklerinden insanların kırlara çıkmasından.bu bölümde nevruz u nerden geldiğini mustafa turancı nın yazısından alıntı yaparak anlatacağım.Dede Korkut geleneğinin son temsilcilerinden Âşık Veysel, insanoğlunun en sadık yârinin toprak olduğunu söyler. Türklerdeki toprak anlayışı ve vatan sevgisi, destanlar çağında şekillenmiş ve değerinden hiçbir şey kaybetmeden günümüze kadar gelmiştir. Toprak, Türk milleti için çok önemlidir. Ne istersek veriyor, ne verirsek alıyor.
Karlı kış günleri geride kaldığı zaman, özellikle çocukların içi içine sığmaz, hepsini büyük bir sevinç dalgası kaplar. Şehirlerin insan akınına uğramadığı, henüz kimliğini kaybetmediği yıllarda, bizler de havaların ısınmaya başlamasıyla birlikte, oyun alanımız olan kırlara, bayırlara koşardık. Güneşin sıcaklığını hisseder, toprağın kokusunu içimize çeker, tabiatın canlanmasını hep birlikte yaşardık.
Mor, eflatun ve sarı renklerin hâkim olduğu navrız çiçeğini, toprağın bağrını yararak çıkarmak için dere tepe koşuştururduk. Çiğdemlerle birlikte topladığımız navrızlar, birkaç saat sonra boyunlarını büker, nazenin yapıları bize hüzünle bakarlardı.
Navrız - nevruz nedir? Bir kır çiçeğinin adı mıdır? Acaba şimdiki çocuklar kırlarda hala navrız topluyorlar mı? Yoksa Nevruz, Türk milletinin kader günlerinden birine verilen ad mıdır? Bu özel gün, Türk milletinin hayatında nasıl bir etki bırakmıştır?
Töreler, örf ve adetler milleti bir arada tutan, birlik ve beraberliği pekiştiren unsurların başında gelmiştir. Türk milletinin törelerini, destanlar çağında, Oğuz Han düzenlemiş ve nesiller boyunca yaşatılarak günümüze kadar ulaşmıştır. Atalarımızdan bizlere intikal eden kutlu törelerden birisi de Navrız-Ergenekon Bayramı’dır. Bu bayram, ilk yıllardaki adet ve geleneklere uygun şekilde, bütün Türk dünyasında kutlanmaktadır.
Türk milleti yaptığı bir savaşta düşmanları tarafından yenilmiş ve tamamen yok olmuştu. Bu savaştan yalnızca Hakanın oğlu, yeğeni ve onların karıları sağ kurtulabilmiş ve kaçarak sarp dağların arasındaki bir vadiye sığınmışlardı. Türkler, bu vadiye Ergenekon adını verdiler.
Ergenekon’da 400 yıl yaşayan Türkler, çoğalmışlar ve buraya sığamaz oldular. Vadiden çıkarak, atalarının yurduna yeniden hâkim olmak istediler. Bütün aramalarına rağmen sarp sıradağların arasından bir geçit bulamadılar. Bunun üzerine, bir demir ustası, demirden bir dağı eritip çıkış yolu açabileceğini söyledi. Ateşler yakılıp demir dağ eritildi ve bir geçit açıldı. Türklerdeki sevinç dağı taşı çınlattı. Ergenekon’dan çıkarken bir böri-bozkurt Türklere yol gösterdi ve atalarının yurduna yeniden hâkim oldular. Türk milleti Ergenekon’dan çıktıkları o ayı, o günü ve o saati iyi belledi ve hiçbir zaman unutmadı. Destanlardaki Ergenekon’dan çıkış günü, Türk milletinin gönlünde bu şekilde yer etti.
Türkler daha sonra bu günü milli bayram olarak her yıl kutladılar. Demir dağı ateşle eritmelerinin anısını yaşatmak için, her obanın en yaşlısı, bir demir parçasını ateşte kor haline getirip örs üzerinde çekiçle döverdi. Sonra da obanın ileri gelenleri aynı işlemi yapardı. Ardından şenlikler başlar, hep birlikte yemekler yenir, eğlenceler ve spor müsabakaları düzenlenirdi. Devletin en üst düzeydeki yöneticisinden, en alt kademesindekine ve sivil halkın her kesiminde bu törenler düzenlenirdi ve herkes bu törenlere katılırdı.
Destanlar çağından günümüze kadar ulaşan bu gelenek, bütün Türk illerinde hala yaşatılmaktadır. Türkler Ön Asya’ya geldiklerinde, Farsça’nın da etkisiyle bu güne, yeni gün anlamına gelen nev-ruz veya Oğuz Türkçesindeki ses uyumuna uygun olarak navrız günü dediler. Kış mevsiminin sona erip baharın başladığı ilk gün olan 21 Mart tarihini Nevruz Bayramı olarak kutlamaya devam ettiler.
Eski Türklerde 12 hayvanlı takvim kullanılırdı. Rumi takvime göre 9 Mart, Miladi takvime göre de 21 Mart, Türklerde yılbaşı olarak kabul edilmiştir. İsa’dan önceki dönemlerde kurulan Türk devletleri ile Hunlar, Göktürkler, Uygurlar, Karahanlılar, bir dönemde Selçuklular ve bunların çağdaşı olan öteki Türk kavimleri ve akraba topluluklar da bu takvimi kullanmıştır. Gece ile gündüzün eşit olduğu ve güneşin Koç Burcu’na girdiği 21 Mart günü, Orta Asya’da kurulan Türk devletlerinde her yıl bayram olarak coşkuyla kutlanırdı. Bu günde Türk devlet başkanları, ateşte kızdırılan demiri örs üzerinde çekiçle döverek kutlamaları ve şenlikleri başlatırdı. Oğuz törelerindeki orun ve ülüş geleneğine göre, protokolde yeri bulunan devlet adamları da aynı işlemi sırayla yerine getirirlerdi. Bu önemli günde, birçok şenlikler düzenlenir, ülkede bir bayram havası yaşanırdı. Ardından insan ve hayvanların sayımı yapılırdı. Bozkır kültüründe savaşan insan gücü ile ekonominin temel dayanaklarından birisini teşkil eden hayvanların, Türkler için önemi tartışılmazdı. Türklerin en eski tarihinden günümüze kadar varlığını sürdüren Nevruz-Ergenekon Bayramı, bütün unsurlarıyla, adet ve gelenekleriyle bir Türk bayramıdır. Türk dünyasının her köşesinde büyük şenliklerle kutlanan bu bayram, Kazakistan, Kırgızistan, Özbekistan, Türkmenistan, Tacikistan ve Azerbaycan Cumhuriyetlerinde resmi ve milli bayram olarak kutlanmaktadır. Başta Türkiye olmak üzere Kuzey Kıbrıs, Bosna, Sancak, Makedonya, Bulgaristan, Batı Trakya, Romanya, Moldova, Gagauz Yeri, Kırım, Kazan, İdil-Ural, Kafkasya, Sibir, Saha-Yakutistan, Doğu Türkistan-Uygur bölgesi, Afganistan, İran, Irak, Suriye ve Kuzey Afrika gibi ülkelerde yaşayan Türkler, dost, kardeş ve akraba topluluklarda, yani Türklerin yaşadığı her coğrafyada, Nevruz Bayramı geleneği yaşatılmaktadır. Bu bayram Türk topluluklarında milli birliği güçlendiren, dayanışmayı artıran, birlik ve beraberliği pekiştiren unsur olarak görülmektedir.günümüzde ise anadoluda unutulmakla birlikte bir çok yerde hala nevruz baharın gelişini müjdelemek için bir bayram gibi kutlanmaktadır.